Niemcy. Kwestia reparacji po II wojnie światowej pojawiły się jeszcze przed końcem wojny. Na konferencji w Jałcie (luty 1945), Związek Radziecki zaproponował, że niemieckie reparacje, wynosi około 20000000000 $, z czego Sowieci chcieli połowę. Mimo, że ani Stany Zjednoczone, ani Wielka Brytania zgodziła się na konkretnych propozycjach radzieckich, konferencji w Jałcie zdecydował, że Niemcy powinny być wykonane w celu skompensowania aliantów do zniszczeń wojennych. Sprzymierzone roszczenia odszkodowania osiągnęła $ 320.000.000.000, ale uznano, że Niemcy nie mogą zapłacić tę ogromną sumę. Największa
Allied Komisja ds Odszkodowań z siedzibą w Jałcie, spotkał się w Moskwie w czerwcu i lipcu 1945 roku Delegaci uzgodnili plan, który przewiduje, co następuje:.
Plan ten został przyjęty z zastrzeżeniami na konferencji, która odbyła się trzy zasilania w Poczdamie w lipcu 1945. Odszkodowania miały być wydany jedynie przez różne strefy okupacyjne, a żaden kraj nie było czerpać z innych niż własnej okolicy. Jednak Związek Radziecki miał otrzymać, oprócz reparacji ze strefy wschodniej, 10 procent wyposażenia przemysłowego usunięte z zachodnich stref, plus dodatkowe 15 procent, że Sowieci zapłaciłaby za żywność, węgiel i inne produktów. Nadzorować usuwanie sprzętu, Sojusznicza Rada Kontroli został stworzony. Największa
Odsetek reparacji, które każdy kraj miał otrzymać postanowiono na konferencji 18-naród na reparacji, która odbyła się w Paryżu w listopadzie i grudniu 1945 . Konferencja założona Inter-Allied Agencja Odszkodowań, składa się z przedstawiciela każdego z narodów, o rozdysponowaniu reparacji niemieckich płatności. Największa
Plan odszkodowania została oparta na założeniu, że Niemcy mają jednolitego systemu gospodarczego, pomimo jego podział na cztery strefy okupacyjne. Unifikacja, jednak nigdy nie doszło. Zamiast tego, Brytyjczycy, Francuzi, i strefy amerykańskie zostały połączone w 1949 roku, tworząc Republikę Federalną Niemiec, a strefa radziecka stała się
