norymberskich wersje próbne, zbrodnie wojenne próby z 22 niemieckich przywódców nazistowskich i kilka organizacji pod koniec II wojny światowej. Próby odbywały się w Norymberdze, w Niemczech, w latach 1945-46, przed trybunałem sędziów ze Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, ZSRR i Francji. Zbrodnie i zbrodnie, za które odpowiedzialni byli niemieccy przywódcy szczegółowo zostały wystawione przed światem. TK stworzenia, postępowanie i decyzje ustawić wiele precedensów w prawie międzynarodowym. Największa
W czasie wojny częste oświadczenia zostały wykonane przez aliantów, że przywódcy Axis będzie ponosić odpowiedzialności za swoje działania. 8 sierpnia 1945 roku, cztery mocarstwa okupacyjne Niemiec podpisał przywilej tworzenia Międzynarodowego Trybunału Wojskowego, na rozprawie niemieckich zbrodniarzy wojennych, których czyny nie zostały ograniczone do żadnego konkretnego miejsca. Największa
Karta wyznaczone pewne ustawy, podlega karze zbrodnie. Niektóre akty naruszenia traktatów międzynarodowych; inni złamał prawo wszystkich narodów cywilizowanych. Akty te były: Największa
Zbrodnie przeciw pokojowi, który obejmował planowanie lub prowadzenie wojny napastniczej lub wojny w pogwałceniem traktatów międzynarodowych; Największa
zbrodnie wojenne, w których ujęte pogwałcenie praw i zwyczajów wojna i różne akty morderstw, grabieży i deportacja popełnione w krajach okupowanych w czasie wojny; a Największa
zbrodnie przeciw ludzkości, które obejmowały morderstwa, eksterminacji i deportacji osób i grup przed lub w czasie wojny. Największa
zmowa w celu popełnienia któregokolwiek z tych czynów ustalono również jako przestępstwo. Największa
czarterowy TK orzekł, że (1) oskarżeni nie byli chronieni przed ściganiem gdyby popełnił te czyny, służąc jako urzędników państwowych, oraz (2) osoba działająca na polecenie przełożonego nie został uwolniony od odpowiedzialności za swoje czyny.
przeprowadzenia badań klinicznych
Norymberdze otwartych w dniu 20 listopada 1945 roku każdy z czterech narodów przyczyniły jeden sędzia i jeden zastępca sędziego trybunału, a każdy z nich miał swój własny personel ścigania. Podczas wielu miesięcy zeznaniach, setki świadków zostały wysłuchane i tysiące dokumentów. Najbardziej znanym z oskarżonych był Hermann Goering, który był drugi tylko do Hitlera na znaczeniu w czasie większość reżimu nazistowskiego. Największa
[1] 