Plan Dawes. W grudniu 1923 roku Komisja Odszkodowań mianowany międzynarodowej komisji do zbadania sytuacji finansowej Niemiec i wypracowania tylko plan wypłat reparacji. Pod dowództwem generała Charlesa G. Dawes (później wiceprezydentem Stanów Zjednoczonych), nowa Komisja wypracowała plan stabilizacji niemieckiej waluty i bilansowania budżetu państwa. Został on przyjęty przez byłych aliantów. Ważną częścią planu był kredyt w wysokości $ Niemiec do 200,000,000, podniósł głównie w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Największa
wypłaty reparacji, nadzorowane przez urzędników alianckich, kontynuowane w ramach Planu Dawes przez około pięć lat. Plan działa dobrze w realizacji swoich ograniczonych celów, chociaż płatności Niemiec nigdy nie przekroczyły 4 procent dochodu narodowego, a kraj otrzymał więcej kredytów niż wypłacanych odszkodowań. Największa
Plan Młodych. W 1929 roku urzędnicy Allied zgodził się na prośbę Niemców, do ponownego rozpatrzenia warunków dla Niemiec wypłaty odszkodowań. Stworzyli drugą komisję, która spotkała się w Paryżu. Komisja ta opracowała plan Młody, nazwany przez jego przewodniczącego, Owen Young Stanów Zjednoczonych. (Młody, jak Dawes, działał jako osoba prywatna, a nie agentem rządu Stanów Zjednoczonych.) Największa
W ramach Planu Młodych, Niemcy miały pełną odpowiedzialność za swoje operacje finansowe i wypłaty odszkodowań. Plan wezwał do ustanowienia międzynarodowego banku, oficjalnie utworzona w maju 1930 roku, przejąć część pracy personelu administracyjnego utworzonego w ramach Planu Dawes. Przewidziano 57 rocznych płatności przez Niemcy, działa do roku 1987. Po niewielkich zmian, plan został przyjęty na początku 1930 roku na spotkaniu konferencji w Hadze. W tym samym roku, jednak Wielki Kryzys uderzył Niemcy. Największa
W 1931 roku prezydent Herbert Hoover zaproponował roczny moratorium na wszystkich długów międzyrządowych. Wniosek został przyjęty przez inne rządy. W czerwcu 1932 roku, spotkał się międzynarodowa konferencja w Lozannie w Szwajcarii, i anulowania wszystkich niemieckich reparacji, aż światowe warunki gospodarcze poprawiły. Traktat z Lozanny oznacza koniec płatności w Niemczech, na po dojściu Adolfa Hitlera do władzy w 1933
