okręt podwodny wybucha 3000 stóp pod powierzchnią oceanu, odcinając załogę w o ograniczonej przestrzeni. Jest zimno i ciemno, i dostawy tlenu są na wyczerpaniu. Ciśnienie utrzymuje klapę zamkniętą, ale nawet jeśli jest otwarty, ciało ludzkie nie może przetrwać na tej głębokości. Jedyną rzeczą do zrobienia jest, aby czekać na pomoc z góry. Największa
Na szczęście ten scenariusz nie jest jednym, że zdarza się to bardzo często. Misje ratownicze głębinowe są nieliczne ze względu na rzadkość występowania katastrof podwodnych. Tylko garstka krajów nawet utrzymać głębinowych możliwości akcji ratunkowej. W rezultacie, większość misje prowadzone są na międzynarodowej podstawie. Największa
W tym artykule przyjrzymy się historii ratunek głębinowych i specjalistycznego sprzętu używanego obecnie w rozwoju. Będziemy również spojrzeć na niektóre z ćwiczeń, a także wysiłki podejmowane na całym świecie, aby uniknąć katastrofy okrętów podwodnych. Największa Historia Ratownictwa głębinowego
W 1939 roku okręt US Navy Squalus zatonął podczas nurkowania testowego w 250 stóp wody u wybrzeży Nowej Anglii. W tym czasie, Squalus był najbardziej zaawansowanym sub floty Marynarki Wojennej. Nie było powszechne przekonanie, że w tamtych czasach oznaczało tonący okręt podwodny, że załoga zginie - nie było ustalone metody ratownicze lub sprzęt ratowniczy. Ekspert Navy okręt podwodny Charles " Szweda " Momsen miał genialny pomysł, aby używać dzwon nurkowy prowadzić żeglarzy ratowniczych do sub. Największa
A dzwon nurkowy ma ciężkie platformę zamocowany do osłony w kształcie dzwonu. Dzwon ulega stabilizacji, tak że nie przechyli się, tworząc szczelne kieszeń tlenu. Po osiągnięciu dzwon sub, ratownicy dołączone kable do sub, aby mogli ciągnąć go na powierzchnię. W ciągu 39 godzin i czterech wycieczek, Momsen i jego zespół byli w stanie uratować życie wszystkich 33 członków załogi. Dla jego wysiłków, on otrzymał wyróżnienie od prezydenta Franklina D. Roosevelta. Momsen wynalazł także " Momsen płuc, " torba gumowe oddech na szyi, które przetwarza wydychanego powietrza. Sodowo-wapniowe w torbie usuwa dwutlenek węgla i zastępuje go oddychania tlenem. Torba dozwolone również powolne i bezpieczne wejście na powierzchnię. Największa
Po zatonięciu dwóch amerykańskich atomowych okrętów podwodnych, a młocark
[1] 