Triest wykonał serię udanych nurkowań rozpoczynających się w roku 1953. W dniu 23 stycznia 1960 roku, to przeprowadza dwóch mężczyzn-Jacques Piccard, syn wynalazca, i porucznik Don Walsh z US Navy-on pierwszym w historii zejście do Głębia Challengera. Na dnie wykopu, mężczyźni zobaczyłem to, co wydawało się być jasne-czerwone krewetki i coś, co uważa się za rodzaj płastugi. Większość naukowców, sceptyczni, że ryba może żyć na takiej głębokości, podkreślił, że badacze rzeczywiście widział dziwny typ stwora zwanego ogórka morskiego. Niewiele informacji zebranych przez Triestu nurkowania wszystko Piccard i Walsh mógł zrobić, to siedzieć w jednym miejscu i obserwować, ale pokazał, że zejście do najgłębszych częściach oceanu było możliwe. Największa Cousteau Wkład Największa
Long przed Triest wykonane swój historyczny zejście, naukowcy dyskutowali przy użyciu małych, zwrotny podwodnych przeznaczonych specjalnie do obserwacji naukowych do odkrywania oceanu. To był Jacques-Yves Cousteau, współtwórcą oryginalnego aparatu płetwonurków, który opracował pierwszy batyskaf używany w badaniach podwodnych. Jego mała żółta Soucoupe Plongeante (nurkowanie Spodek), rozpoczęła się w 1959 roku, może pomieścić dwie osoby do głębokości 300 metrów (990 stóp) -later wzrosła do 410 metrów (1350 stóp). Spodek jest małym i zwrotność pozwoliło na podróż wzdłuż grzbietów i do kanionów. Mimo, że kula jest znany jako najbezpieczniejsza ciśnieniowych kształt kadłuba podwodnych, gdzie jeździć jego pasażerowie, Cousteau zdecydował się na spłaszczonej kuli na spodek Diving. Ten kształt jest dozwolone pasażerów wyciągnąć się wygodnie w pozycji leżącej zamiast siedzieć prosto w ciasnej przestrzeni
