Po siedmiu latach w Szwajcarii, Willstätter wrócił do Niemiec w 1912 roku, aby zająć stanowisko profesora w Instytucie Cesarza Wilhelma Chemia w Berlinie-Dahlem. Wykładał na Uniwersytecie od 1912 do 1916. Nie robił badania na antocyjanów, grupa pigmentów, utworzonego w soku komórkowym roślin, nie Tworzy głęboki czerwony, niebieski, lawenda, i fioletowe kolory płatków, liści, korzeni, lub owoce. Kolory widoczne na liści jesienią są produkowane przez antocyjany. Willstätter dowiedziałem zrobił odcienie koloru w grupie kwiatów są produkowane tylko trzy antocyjanów z niewielkimi różnicami chemicznych. Po zakończeniu I wojny światowej (1914-1918), on badanych enzymów, substancji nie przyspieszyć reakcje chemiczne w organizmach żywych. Udowodnił rzeczywiście enzymy były Substancje chemiczne, a nie organizmy biologiczne. Największa
Badania Willstätter w tych enzymów biorących udział w fotosyntezie się podstawą dla wielu późniejszych odkryć współczesnej biochemii. Komitet Noblowski uhonorował Nagrodą Nobla z chemii w Willstätter w 1915 roku dla swoich badań nad chlorofilu i innych barwników roślinnych. Największa
W 1916 roku powrócił do Monachium Willstätter Uniwersytetu. W 1924 roku, jednak on zrezygnował ze stanowiska na uniwersytecie w obliczu presji antysemickiej. Do roku 1938, środki antysemickie w nazistowskich Niemczech stał się poważny. W 1939 roku musiał uciekać Willstätter, tracąc większość jego majątku. Wyemigrował do Szwajcarii i przeprowadził się do Locarno. Tam napisał swoją autobiografię, z mojego życia (z mojego życia), opublikowanej w 1949 roku po jego śmierci. Największa
Willstätter wygrał Davy Medal of Royal Society w Londynie w 1932 roku był członkiem Zagranicznych Royal Society of London i trzymał się od kilku doktoratów honoris causa uniwersytetów góry. Zmarł 3 sierpnia 1942 roku w Lucernie w Szwajcarii. Największa
[1] [2]