Huber, Robert (1937-) to niemiecki biochemik. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w 1988 za odkrycie pełne dane, jak białko związane z błoną jest zbudowany, ujawniając strukturę cząsteczki, atom po atomie. Największa
Cząsteczka odgrywa rolę w fotosyntezy Proces, w którym rośliny zielone i niektóre bakterie wykorzystują energię światła do żywności. Huber wspólną nagrodę wraz z dwoma swoimi kolegami badawczych, niemiecki biochemik Hartmut Michel i niemiecki biofizyk Johann Deisenhofer. Największa
Huber urodził się 20 lutego 1937 roku w Monachium, Niemcy. Otrzymał dyplom (z grubsza odpowiednik magistra) w dziedzinie chemii w 1960 roku i doktorat z chemii w 1963 roku, zarówno z tego, co jest obecnie Uniwersytet Techniczny w Monachium. Huber ożenił się w 1960 Christy ESSIG Mieli czworo dzieci. Największa
W 1968 Huber został wykładowcą na Uniwersytecie Technicznym w Monachium. W 1971 roku został dyrektorem Instytutu Maxa Plancka Biochemii w Martinsried, niedaleko Monachium. On również kontynuował pracę z uczelnią i został profesorem zwyczajnym w 1976 roku
Na Instytutu Maxa Plancka, Huber kierował zespołem naukowców badających makrocząsteczek. Użyli techniki krystalografii rentgenowskiej, w którym wiązka promieni X przechodzi przez skrystalizowany stałe. Układ kryształu atomów ugina (rozciąga się) promienie w wyraźnym geometrycznym wzorem (każdy rodzaj kryształu tworzy inny wzór). Wzór jest następnie analizowane w celu określenia struktury substancji. Największa
W 1982 roku Michel poprosił Huber, aby pomóc mu w projekcie dotyczącym fotosyntezy. Michel Krystaliczny kompleks białka z błony zewnętrznej (skóra) z bakterii. Składające się z splątanych cząsteczek chlorofilu i cztery podjednostki białkowe, białka te odgrywają ważną rolę w fotosyntezie. Huber przypisane Deisenhofer pomóc w krystalografii rentgenowskiej kryształów. W 1985 roku, zespół Huber ujawniła się po raz pierwszy pełną analizę trójwymiarowej białka błonowego i niewyjaśniona szczegóły, jak na przykład białko jest zbudowana. Największa