Fischer, Hans (1881-1945), niemiecki biochemik, przeprowadzono badania na temat substancji barwiących w liściach, krwi i żółci. Otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w 1930 za badania nad konstytucją heminą (związek chemiczny zawarty w hemoglobiny) i chlorophy II (zielona kolorystyka materii u roślin), w szczególności jego syntezie heminy. Największa
Fischer urodził się w Höchst, Niemcy. Jego ojciec był chemikiem barwnik i dyrektor firmy produkcyjnej barwnik. W 1904 roku Fischer otrzymał doktorat w dziedzinie chemii z Uniwersytetu w Marburgu. Studiował medycynę na Uniwersytecie w Monachium i otrzymał dyplom w 1908 roku MD
Fischer pracował jako asystent na noblisty chemika Emila Fischera (bez związku). Potem uczył medycyny wewnętrznej i fizjologii w Monachium. Największa
W 1916 roku Fischer został profesorem chemii medycznej na Uniwersytecie w Innsbrucku. Przyjął podobne stanowisko w Wiedniu w 1918 roku
W 1921 roku Fischer przyjął pozycję profesora chemii organicznej na Technische Hochschule w Monachium. Pozostał na tym stanowisku aż do śmierci w roku 1945. Podczas tej kadencji, Fischer przeprowadziła większość jego ważnego badania pirole. Największa
Fischer opracowany i wyreżyserował microanalytic podejście do studiowania związków chemicznych, w szczególności pigmenty, które występują w przyrodzie. Takie podejście było bardzo owocne. Laboratorium Fischera wykonywane mikroanalizy ponad 60.000 substancji chemicznych. Największa
W czasie II wojny światowej (1939-1945), laboratoria Fischera zostały niemal całkowicie zniszczone w bombowego nalotu aliantów. Przygnębiony nad zniszczeniem swoich laboratoriach i życiowej, Fischer popełnił samobójstwo w marcu 1945 roku