Spemann, Hans (1869/41), niemiecki biolog i pionierem w dziedzinie embriologii eksperymentalnej. Otrzymał Nagrodę Nobla 1935 w dziedzinie fizjologii lub medycyny za odkrycia dotyczące procesu rozwoju zarodków. Jego przełomowa koncepcja "embriologicznym indukcji" przyczynił się do powstania szkoły biologii rozwoju. Największa
Spemann otrzymał doktorat stopnia w zoologii, botaniki i fizyki w 1895 roku na Uniwersytecie w Würzburgu, a następnie kontynuował tam pracę jako nauczyciel, aż 1908. Tam, jego zainteresowania naukowe były pod silnym wpływem swojej pracy pod renomowaną embriologa Theodor Boveri i fizyk Wilhelm Conrad Rentgen. W 1919 roku przyjął stanowisko profesora zoologii na Uniwersytecie we Freiburgu. Pozostał na tamtejszym wydziale do przejścia na emeryturę w 1935 roku
Badanie Spemann w embriologii zaczęło się od eksperymentów na zarodków płazów. Udało mu się podział nowo określonej salamander jajko i od każdego pół normalnego salamandry zarodka rozwiniętych. Z dalszych badań, to słusznie stwierdził, że w pewnym momencie komórki zarodka zaczynają się różnicować. Praca z uczniami Otto Mangold i Hilde Mangold, Spemann odkrył, że gdy określony typ tkanki zarodka został przeszczepiony na inny rodzaj tkanki w obrębie zarodka, przeszczepiona tkanka tendencję do rozwijania w rodzaju tkanki, gdzie został przeszczepiony , Na podstawie tej indukowanej działania Spemann opisane jako posiadające różne zarodki "organizatora" lub "organizację centrów", które prowadzą do rozwoju komórek, jak jest to konieczne. Jego odkrycia doprowadziły go również przewidzieć możliwość klonowania komórek zróżnicowanych, a nawet dla dorosłych, choć nie było technologii, aby to zrobić w tym czasie. Największa