Snell, George Davis (1903/96), amerykański genetyk, którzy odkryli geny odpowiedzialne za odrzucenie przeszczepów tkankowych. Dzielił Nagrody Nobla z 1980 roku, w fizjologii lub medycyny z Jean Baptiste Gabriel Joachim Dausset i Baruj Benacerraf dla studiów powiązanych. Największa
Snell uzyskał tytuł doktora stopnia w dziedzinie genetyki z Uniwersytetu Harvarda w roku 1930. W następnym roku udał się do University of Texas w Austin na stypendium z National Research Council. Tam pracował pod sławy genetyka Hermann Joseph Muller. Badając efekt genetycznego na myszach Snell wykazano po raz pierwszy, że promienie X może spowodować chromosomial zmian u ssaków. Snell przeniesiony do szanowanej Jackson Laboratory w Bar Harbor, Maine, w 1935 roku i pozostał tam przez resztę swojej kariery. Największa
Podczas swoich pierwszych lat w Jackson, Snell kontynuował swoje badania nad mutacjami rentgenowskich związane. W 1944 roku rozpoczął studia roli genetyki w przeszczepów tkankowych. Z brytyjskiego genetyka Petera Gorer, Snell ustalona po raz pierwszy z całą pewnością, że geny były bezpośrednio zaangażowane w tkankowej, zgodność pomiędzy genetycznej tkanki dawcy i biorcy, który pozwala na przeszczep tkanki od dawna zostać przyjęty przez Radę. Okazało się też, że zamiast pojedynczego genu odpowiedzialnego, wynik został właściwie określane przez grupę ściśle związane geny, które nazwie głównego kompleksu zgodności tkankowej (MHC). Ich odkrycie MHC i jego obecności w organizmie ludzkim, jak również dalszych obserwacji przez innych badaczy na całym 1950, wykonane rozpowszechnione przeszczep narządu możliwe. Dawców i biorców może być dopasowane, aby zobaczyć, czy były one zgodne. Największa
Po przejściu na emeryturę w latach 1960, Snell nadal aktywnie uczestniczy w jego polu. Dodatkowo do wygrania nagrody Nobla, był odbiorcą Hecktoen Srebrny Medal Amerykańskiego Stowarzyszenia Lekarzy, w Gregor Mendel Medal i nagroda kariery z National Cancer Institute. Największa