Zespół ostrej niewydolności oddechowej był początkowo nazywany "? Zespół niewydolności oddechowej dorosłych, " ale został przemianowany w 1994 roku, bo chociaż jest prawie zawsze znaleźć u dorosłych, to nie wpływa na ludzi w każdym wieku. Znany również jako ARDS, to zwykle ma miejsce, gdy uraz (z powodu urazu, utonięcia lub wdychanie dymu) lub ciężkie zakażenia, takie jak zapalenie płuc lub zakażenie krwi, powoduje poważne uszkodzenia płuc. Jest to w przeciwieństwie do zespołu niewydolności oddechowej u noworodków (NSRR), które występuje u wcześniaków, które urodziły się przed ich płuca są w pełni rozwinięte. Największa
U około połowy pacjentów z ARDS rozwoju choroby w ciągu 24 godzin, w przypadku, który spowodował ono. Objawy to szybki, płytkie, utrudnione oddychanie; niebieskie palce, palce i usta; szybkie bicie serca; i zmęczenie, które jest często następuje zamieszanie lub senność. Największa
Pacjenci będą prawdopodobnie dopuszczone do oddziale intensywnej terapii w szpitalu (są szanse, że już w szpitalu przez co spowodował chorobę w pierwszej kolejności) i umieścić na respirator do zaniku. Gdy objawy są umiarkowane, maski tlenowej może być wystarczająca. Możesz również wymaga leczenia na przyczyny choroby. Antybiotyki profilaktyczne nie są pomocne w zarządzaniu ARDS, istnieje spór, czy sterydy są korzystne. Większość pacjentów zaczyna reagować na leczenie w ciągu 72 godzin, ale wiele może pozostać w szpitalu przez kilka tygodni lub miesięcy. Największa
ARDS jest rzadkie, wpływając na około 12.6 do 18 z 100.000 osób rocznie, ale od 35 do 45 procent zdiagnozowanych pacjentów umiera z powikłaniami choroby. Jest to znacznie lepsze rokowania niż było w 1980 roku, kiedy śmiertelność wynosiła 53 do 68 procent. Większość ocalałych dalej prowadzić normalne życie, ale niektóre mogą mieć do czynienia z powikłaniami, takimi jak trwałe uszkodzenie płuc, osłabienie mięśni z spędzając tyle czasu w łóżku, depresji, a nawet uszkodzenia mózgu z powodu braku tlenu. Największa