Królewska Proklamacja 1763, wydany przez króla Jerzego III, zestaw granice Quebec (około Dolinie Rzeki Świętego Wawrzyńca z Nowej Szkocji na wschodzie do jeziora Nipissing na zachodzie); wykonane Wyspa Świętego Jana (później przemianowany na Wyspie Księcia Edwarda) i Wyspa Cape Breton część kolonii Nowej Szkocji; i zastrzeżone obszar w środku, co jest teraz Kanada dla Indian. Głoszenie utworzyła również rząd za Quebec. Generał James Murray został powołany pierwszy brytyjski gubernator. Największa
W 1774 roku parlament brytyjski uchwalił ustawę Quebec, który dał francuski Kanadyjczyków ważnych przywilejów. W celu zachęcenia ich lojalność wobec Wielkiej Brytanii, pozwolono im zachować własne język, religię i prawo. Ustawa powstała również nowe granice dla prowincji; to było to całe terytorium północ do Bay Company gruntach Hudsona, jak i indyjskich ziemie Southwest do zbiegu rzek Missisipi i Ohio. Zastrzeżenie zasady indiańskich ziem rozgniewany wielu kolonistów w Trzynaście kolonii (kolonie, które miały stać się w Stanach Zjednoczonych) i był przyczyną rewolucji amerykańskiej. Największa
brytyjscy osadnicy zaczęli przychodzić do Kanady w dużych ilościach podczas American Revolution. Około 60.000 mieszkańców Trzynaście kolonii, którzy pozostali lojalni wobec Wielkiej Brytanii przeniósł się do tego, co jest teraz Nowy Brunszwik, Nowa Szkocja, a południowa część prowincji Ontario. Imigranci te, znane jako Zjednoczonych Imperium lojalistów, i ich potomkowie wywarł silny i trwały wpływ na Kanadę. Były to pierwsze duża grupa brytyjskich osadników w regionie i były głównie odpowiedzialne za tworzenie tego, co miało się stać Ontario. Największa brytyjskich rządów do 1867
Kanada rządził od 1774 do 1791 roku zgodnie z warunkami Ustawa Quebec. Ponieważ liczba brytyjskich osadników wzrosła, jednak stało się jasne, do Wielkiej Brytanii, że ten akt nie był odpowiedni. Instytucje brytyjskie musiały być
