Laurier przegrał wybory z roku 1911. Jego porażka wynikało z francuskiej Kanady w opozycji do jego wysyłania kanadyjskie wojska do Afryki Południowej, by walczyć w Boer Wojna i od opozycji w Ontario do swoich umów handlowych z innymi narodami, które były odczuwalne zagrozić dobrobytu, które zostały wzmocnione przez ceł ochronnych. Partia Konserwatywna pod Robert Laird Borden objął urząd w 1911 roku, ale nadal praktycznie takich samych zasad jak Laurier. Największa I wojny światowej i po
W ramach Imperium Brytyjskiego, Kanada był zobowiązany do pomocy Wielkiej Brytanii w wojny światowej większość Kanadyjczyków, z wyjątkiem tych, w prowincji Quebec, wspierany wysyłania żołnierzy na front. Pierwsze Kanadyjczycy byli w liniach we Francji na początku 1915 roku, a Korpusu Kanadyjskiego wyróżnił się w czasie wojny. Gdy walka na sobie na dobrowolne enlistments nie były wystarczające, aby zapewnić siłę roboczą, a premier Borden zaproponował poboru. Ustawa Pobór 1917 roku spotkał się z wrogością ze strony wielu grup i poważnie zakłócona jedności narodowej. Aby promować jedność, Borden utworzona pod koniec 1917 roku rząd krajowy ponadpartyjne Unii, składający się z Konserwatystów i Liberałów pro poboru. Największa
Wojna zakończyła się w roku następnym. Prawie 700 tysięcy Kanadyjczyków służył w czasie wojny; 61.000 straciło życie. Wojna przyspieszyło rozwój przemysłu Kanady, ale jego najważniejszym rezultatem było podane Kanada międzynarodowe uznanie dla jego udziału w konflikcie. Borden, który chciał Kanada odgrywać rolę w procesie pokojowym, wygrał osobną reprezentację dla wszystkich samorządnych dominiów brytyjskich na konferencji pokojowej w 1919 roku Na początku 1920 roku, Kanada rozpoczęła formułowaniu polityki zagranicznej niezależnie od Wielkiej Brytanii. Największa
W okresie powojennym, była znaczna ekspansja przemysłu i rolnictwa. Kanadyjskie linie kolejowe zostały rozszerzone na zachodzie i, z wyjątkiem Canadian Pacific, byli zjednoczeni i upaństwowiona jako K
