Większość początku ruchu przez kanał był do i ze Stanów Zjednoczonych. Od II wojny światowej, jednak nastąpił duży wzrost ładunków w ruchu do iz Europy i Dalekiego Wschodu, zwłaszcza w Japonii. Największa Historia Największa
hiszpański w 16 wieku jako pierwsi zainteresował w kanał łączący Atlantyku i Pacyfiku. W różnych okresach Hiszpania sporządził plany, ale nic nie wyszło z nich. Gdy hiszpański wpływy zmniejszyły się w Ameryce Południowej, zainteresowanie kanałem również spadła i nie został poważnie ożywił aż do 19 wieku. W tym czasie kilku krajach (zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, Francji i Wielkiej Brytanii) rozpoczął rozważa kanał poprzek Przesmyku Panamskiego. Największa
California Gold Rush z 1849 roku doprowadziła do budowy linii kolejowej w całej Przesmyk przez Stany Zjednoczone. W 1876 roku francuski ankietowanych obszar, w 1880 roku rozpoczął pracę na kanale pod kierunkiem Ferdinand de Lesseps, budowniczy Kanału Sueskiego. Po szeroko zakrojonych działań, korporacja buduje kanał zbankrutowała. Nowa francuska firma została zorganizowana w 1894 roku, ale jego głównym zadaniem było sprzedać aktywa na kanał. Największa
wojny hiszpańsko-amerykańskiej w 1898 roku spowodowało, że Stany Zjednoczone uznają znaczenie militarne kanału po Ameryce Środkowej. W 1899 roku prezydent McKinley ustanowił Isthmian Canal Komisję do zbadania plany kanału poprzez Nikaragui. Gdy Francuzi zgodzili się sprzedać swoje prawa w Panamie za $ 40.000.000, Kongres Stanów Zjednoczonych uchwalił ustawę Spooner w 1902 roku, zatwierdzania budowy tam kanału. Panama była wtedy częścią Columbia, który odmówił ratyfikacji traktatu kanał ze Stanami Zjednoczonymi. Z poparciem prezydenta Theodore Roosevelt, Panama ogłosiła niepodległość w 1903 roku i zgodził się na budowę kanału przez przesmyk. Filmy Traktaty
Traktat podpisany przez Panamie (Hay-Bunau
