aresztowania Biko i późniejsza śmierć w areszcie policyjnym wyzwalane wiele z tego, co stało się potem [Źródło: South African History Online]. Największa apartheid jest spóźniona, Szybkie Upadek Największa
Czarny ruch świadomości rozprzestrzenił się poza RPA w połowie 1970 roku, i kiedy, pośród zawirowań następujące Powstanie w Soweto, Steve Biko został aresztowany, pobity i zostawiony na pewną śmierć z powodu odniesionych ran w więziennej celi, oburzenie było daleko idące [źródło: ONZ]. Wśród tysięcy żałobników na pogrzebie Biko były ambasador USA w Republice Południowej Afryki William Bowdler, US Zastępca ambasador w ONZ Donald McHenry i Helen Suzman, jedynego anty-apartheidu głos w RPA wszystko-białe parlament [źródło: South African History Online ]. Największa
Po pogrzebie, wydarzenia rozwinął się szybko, choć Apartheid zawiśnie przez kolejne 13 lat. Największa
Śmierć Biko skłoniło ponad 100 członków Kongresu Stanów Zjednoczonych do podpisania pismo z prośbą o dostęp do międzynarodowego zajrzeć do obsługi RPA więźniów politycznych. Rząd Republiki Południowej Afryki przystąpiła do zakazu Saso wraz z 17 innymi czarnymi organizacji politycznych i prowadzony przez dwóch czarnych gazet. Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i trzy inne kraje zachodnie szybko wyciągnął swoich ambasadorów z kraju, i na początku 1980 roku bojkot wszystkich rzeczy RPA zaczął [Źródła: South African History Online, ONZ]. Największa
Apartheid w ten sposób weszła w dekadę spadku. Pod koniec lat 80-tych, bojkoty politycznych i gospodarczych przez rządy, wzmocnione przez działacza naciskom exodus firm prywatnych działających w regionie, opuścił RPA zdewastowany politycznie odizolowane i ekonomicznie. Znaczna część ludności nie było białego wymagania Pass, ignorując ograniczenia terytorialne i polityki segregacji. A świat był coraz niecierpliwy [Źródło: ONZ]. Największa
W 1989 roku, Frederik Willem de Klerk został prezesem apartheidu RPA, a zakończył go. W latach 1989 i 1993, rząd de Klerk uchylić każdą Apartheid politykę książek. Nelson Mandela został zwolniony z więzienia w 1990 roku, został wybrany na szefa nowego Afrykańskiego Kongresu Narodowego w 1991 roku i został pierwszym czarnoskórym prezydentem RPA w pierwszych demokratycznych wyborach w 1994 roku
