W 1991 roku Gatunek Survival Komisja, oddziałem Światowa Unia Ochrony Przyrody (międzynarodowa organizacja składa się z ponad 500 grup ekologicznych), założona malejącej populacji płazów Task Force (DAPTF). DAPTF, oparty na Open University w Milton Keynes w Anglii, zwerbował ponad 1200 naukowców, w tym mnie. Naszym celem badań było określenie (1), jeżeli liczba płazów, w rzeczywistości, spadek; (2) jeśli tak, dlaczego; oraz (3), co można zrobić, aby powstrzymać te straty? Największa Dowody spadków ludności i wad rozwojowych
udowodnienie, że są naprawdę populacje płazów malejących została wyzwaniem dla naukowców. Głównym problemem z dokumentowania płazów spadek jest, że w większości regionów, a dla większości gatunków, nie ma wiarygodnych danych na temat wielkości populacji przeszłości służyć jako podstawa do porównań z ostatnich obserwacji. Ponieważ populacje wahać się w sposób naturalny - ze względu na takie czynniki, jak susza, różnice w dostępności pokarmu i zmieniających liczby drapieżników - pozornie niepokojące spadek może być tylko to zjawisko krótkotrwałe. Ponadto, trudno jest potwierdzenie podejrzanej wyginięciu gatunku. Tylko dlatego, że gatunek nie zostanie znaleziony przez grupę naukowców w określonym czasie i w określonym miejscu nie musi oznaczać, że gatunek ten już nie istnieje tam. Największa
Z powodu tych trudności, naukowcy uczestniczący w koncentracji DAPTF ich badania na obszarach, w których dostępne są dane historyczne dotyczące płazów. A oni swoje uwagi w ciągu kilku lat w różnych warunkach. Wiele takich badań znalazły niewątpliwe spadki populacji płazów. Na przykład, w połowie 1990 roku, mój zespół badawczy (związany z Iowa Lakeside Laboratory niedaleko Milford) stwierdzono stokrotnie się tysiąckrotnie spadku liczby płazów w Prairie wybojami regionu północno-zachodniej Iowa, w porównaniu do początku 1900 roku. Rodzimych gatunków płazów w regionie siedmiu, wierzymy, że jeden, Blancharda krykieta żaba, jest wymarły. Drugi gatunek, rodzaj salamandry nazywany mudpuppy, nie widziano w tym regionie w ciągu około 30 lat. Trudno powiedzieć, czy ten gatunek wyginął jednak, ponieważ jego milczenie, nocny (aktywny w nocy) charakter sprawia, że trudne do wyśledzenia. Największa
Inne zespoły badawcze dokonały podobne wyniki. Grupa z University of Alberta w Kanadzie odkrył, że północ
