Ten akcelerator jest typem cyklotronu. Częstotliwość prądu przemiennego doprowadzane do elektrody zmienia się z czasem, aby uwzględnić spowolnienie szybkości, z jaką naładowane cząstki są przyspieszane w cząstki wzrost masy. Największa Synchrotron
w cyklotron przyspieszone cząsteczki są ograniczone w zamkniętej ścieżce pierścieniem elektromagnesów. Ponieważ cząstki są przyspieszane, siła pola magnetycznego zwiększa się w celu utrzymania ich ograniczona do tej samej ścieżki. Inne przyspieszacze stosowane są duże synchrotronach do przyspieszania naładowanych cząstek w kilku etapach, zanim zostaną one wstrzykiwane do cyklotron. Pierścienie dyskowej synchrotrony, w którym cząstki o dużej energii są utrzymywane w obiegu przez urządzenie, a bardziej naładowane cząstki dodaje się do wiązki. Zazwyczaj dwie belki przeciwnie naładowanych cząstek powstają cząstki z każdej wiązki się w przeciwnych kierunkach. Raz belki zawierają dużą ilość cząstek, są wykonane zderzają się czołowo w wyznaczonym miejscu. Zderzenia z głową wydać znacznie więcej energii, niż będzie wydany, jeśli cząstka uderzył stały cel. Tevatron jest pierścień przechowywania, w którym protony zderzają się z antyprotonów. Największa Van De Graaff Generator
W 1931 roku amerykański fizyk Robert J. Van de Graaff pionierem generator Van de Graaff, który przyspiesza cząstki za pomocą potężnego elektrostatycznym rozładowania. Największa
Generator Van de Graaff mogą przyspieszać cząstki, takie jak elektrony, protony i jony do energii tak wysokie, jak 15 MeV. Generator Van de Graaff ma wydrążoną metalową kulę na jednym końcu rury. Na dolnym końcu urządzenia generator wykorzystuje pasowego. Pas przechodzi nad kołem znajduje się obok źródła ładunku elektrycznego. Źródłem stawia opłatę na taśmie. Metalowa szczotka przenosi ładunek do kuli. Kiedy ładunek zakresie opiera się na pewnej siły, cząstki, któr
