Jest zwyczajem w fizyce jądrowej do pomiaru energii pod względem elektronu V (eV), ilość energii an zyski elektronów przy przejściu przez potencjałem elektrycznym jednego wolta. W porównaniu do energii zaangażowanych w wielu zjawisk jądrowych, Volt elektronów jest małe urządzenie. Na przykład protony wymagają energie kilkuset keV (kilogram lub tysięcy elektronowoltów) lub więcej, aby przeniknąć do jądra różnych elementów, a produkcja antyprotonów wymaga 6 GeV (giga lub mld elektronowoltów) lub więcej. Gdy przyspieszony cząstek uderza inną cząstkę, energia jest uwalniana, które mogą doprowadzić do powstania nowych cząstek. Im wyższa jest energia akceleratora cząstek bardziej masywne cząstki mogą tworzyć. Cząstki są badane na różne sposoby. Elektronicznych detektorów cząstek są wykorzystywane do śledzenia cząstek i w celu określenia ich energii. Korzystając z tych informacji, fizycy cząstek można zidentyfikować i określić ich właściwości. W najpotężniejszych akceleratorów, wiele tysięcy cząstek są produkowane niemal równocześnie, a komputery są używane, aby pomóc wybrać dane uzyskane dla badanych cząstek. Z wcześniejszych detektorów cząstek, fotografie zostały wykonane z utworów utworzonych przez cząstek wyprodukowanych po każdej kolizji, a setki tysięcy tych zdjęć miał być badane w celu uzyskania informacji o rzadkich cząstek subatomowych. Największa Rodzaje Particle Accelerator Największa
Wśród wielu rodzajów akceleratory są następujące: Największa Betatron
betatron wykorzystuje zmiennego pola magnetycznego, w celu przyspieszenia elektronów. Elektrony są podawane w kształcie toroidalnym pierścieniem umieszczonym pomiędzy biegunami elektromagnesu prądu przemiennego. Gdy pole magnetyczne jest zróżnicowany, to zwiększa energię elektronów jak wirują wokół pierścienia. Betatron jest obecnie w dużej mierze przestarzałe. Największa Cockcroft-Walton Accelerator
Cockcroft-Walton akcelerator wykorzystuje system kondensatorów i prostowniki do wytworzenia wysokiego napięcia. Cockcroft-Walton przyspieszacze, typu maszyny, liniowy kiedyś powszechnie używany w celu uzyskania początkowego przyśpieszenia do cząstek, które są następnie podawane do większych akceleratorów cząstek. Maszyna została wynaleziona w 1929 roku przez fizyków John D. Cockcroft Brytanii i Ernest TS Walton Irlandii. W 1932 roku, Cockcrof i Walton używal
