Pierwsi osadnicy zwierząt prawdopodobnie nie znaleźliśmy idealne warunki życia na wyspach, a przede nich nie przeżył. Albo przyjechaliśmy przed powstała ich dostaw żywności lub zostały wymazane w okresach niesprzyjającej pogodzie. Survival w kolejnych pokoleń był równie ryzykowne. Samce i samice żółwia, na przykład, miał wylądować na tej samej wyspie i znaleźć siebie potomstwo do naśladowania. Przez większość życia na wyspach, to było "przetrwanie szczęście." Największa
To trudne środowisko było idealnym miejscem dla ewolucji Darwina do nauki w izolacji. Do czasu Beagle osiągnął Galapagos w 1835 roku, pod koniec wyprawy map Ameryki Południowej oraz wybrane Wyspy Pacyfiku, Darwin zapoznać się z wielu południowoamerykańskich gatunków roślin i zwierząt. Więcej niż podobieństw, to różnice w pokrewnych gatunków na Galapagos, że go zdziwiony. Największa
Darwin był szczególnie zainteresowany w zięb Galapagos. Zauważył trzynaście różnych gatunków znajdujących się na czterech wysp, które odwiedził. Gatunki różniły się wielkością, ale poza tym były bardzo podobne, z jednym wyjątkiem-ich dziób struktury. Wielkość i kształt dzioba ptaka zależy od tego, co zjada. Na przykład, zięby z długimi dziobami wskazał żywią się kaktusów kwiatów. Ci, z krótszymi, ale cięższych dziobami wykorzystać je zerwać nasiona. Inne kształty służą zięby, że zjeść na larwy owadów. Z biegiem czasu, dzioby zięby "dostosowane do ich potrzeb żywnościowych w procesie doboru naturalnego i ewolucji. Największa
Od czasów Darwina, wielu naukowców odwiedził Galapagos badanie jego bogactwo roślin i zwierząt i obserwować naturalny wybór w akcji. Jednym z najbardziej wyczerpujących badań zięb Galapagos (które wszyscy teraz nazywa Zięby Darwina) został wykonany przez biologów Piotra i Rosemary Grant z Uniwersytetu Princeton w New Jersey i ich współpracowników. Począwszy od 1973 roku, Brytyjczycy Dotacje urodzone po ponad 20 pokoleń ptaków. W połowie lat 1990-tych, zespół badawczy złapał, zmierzony i noga-banded około 20.000 zięby. Największa
W wyniku tych badań dalekiego zasięgu, naukowcy zaobserwowali wpływ ekstremalnych zmian klimatycznych na ptaki. Na przykład, w 1977 roku, normalna pora deszczowa okazał się okres suszy. Do końca roku, niektóre 1.4
