Pierwsza duża stosowanie zbiorników po wojnie koreańskiej doszło podczas arabsko-izraelskich wojnach 1967 i 1973 roku, kiedy Obie strony zobowiązały setki czołgów do walki. W 1973 roku konfliktu powierzchni do powierzchni pocisków przeciwpancernych przewożonych przez piechurów zniszczone dużej liczby czołgów, a niektórzy eksperci wojskowi oświadczył, że zbiornik był przestarzały. Zarówno Arabowie i Izraelczycy, jednak w dalszym ciągu stawiać wartości na wykorzystaniu zbiorników oraz w latach po wojnie stale wzrasta ich siły pancerne. Największa
Głównym rozwoju w budowie zbiorników w 1960 i 1970 roku było stworzenie głównego czołgu (MBT), który został zaprojektowany w celu zastąpienia zarówno czołg średni i ciężki czołg. Łączy w sobie prędkość średniej zbiornika z ognia i pancerza czołgu ciężkiego. MBT jest w szczególności Abrams (Stany Zjednoczone), AMX (Francja), Chieftain (Wielka Brytania), Leopard (Niemcy), Morkava (Izrael) oraz T-72 i T-80 (Rosja). Największa
Podczas 1980, projektanci militaria zwiększyła przenikliwy broni przeciwpancernych, a projektanci zbiornika odpowiedział rozwijanie nowych form zbroi. Stany Zjednoczone opracowała dodatkowy pancerz obsady wytrzymałości w płaskich płyt, a później zbroję wykonaną z bardzo gęstego kompozytu stali i uranu. Izrael i Rosja zarówno rachunek "reaktywny pancerz, w zasadzie zakrycie wybuchowych ponad pancerza czołgu; detonacji materiałów wybuchowych, gdy trafiona lub pocisku, zapobiegając penetracji. Największa
W wojnie w Zatoce Perskiej (1991), 100-godzinny ziemi obraźliwe, który zakończył wojnę udział tysiące czołgów, najwięcej w pojedyncze działanie od czasu bitwy pod Kurskiem w II wojnie światowej. Największa
