Kilka wysokie materiały wybuchowe były produkowane przez chemików w 19 wieku, ale ze względu na zagrożenia w obsłudze, ich Aplikacja do celów wojskowych była powolna. Guncotton został wynaleziony przez Christiana Schnbein, niemieckiego chemika, w 1846 roku stał się podstawowym składnikiem proszków bezdymne. W tym samym czasie Ascanio Sobrero, włoski, odkrył nitroglicerynę. To było niebezpieczne obsłużyć aż Alfred Nobel Szwecji w 1866 roku połączył ją z sorbentów do postaci dynamitu. Stany Zjednoczone użył "dynamit" w broń wojny amerykańsko-hiszpańskiej. Nobel wynalazł także balistyt, rodzaj proch bezdymny. Kwas pikrynowy został wyprodukowany przez P. Woulfe w 1771 roku, ale nie był używany jako materiał wybuchowy wojskowej aż do 1880 roku. Największa I wojny światowej i po
TNT został po raz pierwszy w 1863 roku, ale nie znalazł zastosowanie militarne, aż I wojny światowej, kiedy to w dużej mierze zastąpione materiały wybuchowe pikrynowy-kwasowe. To jest wciąż najważniejszym wybuchowe wojskowych. Największa
Po I wojnie światowej wiele uwagi poświęcono konstrukcji i skład pocisków oraz do składu materiałów miotających, aby poprawić zasięg i celność. Wiele zmian były niewielkie, na przykład przyjęcie kuli "boat-tailed" za 0,30 karabin kalibru amunicji, który miał mniejszą tendencję do ubrań w locie. Największa
Materiały wybuchowe, które stały się ważne podczas II wojny światowej to cyklonit, lub RDX i pikrynian amonu lub wybuchowe D. Ta wojna oznaczony również początki bezodrzutowe, z zapalnikiem zbliżeniowym, rozwoju rakiet i broni nuklearnej. Największa
Przez lata trend w projektowaniu amunicji było w kierunku mniejszych kalibrów, pozwalając broni lżejszego. Jednocześnie celem jest zwiększenie przenikliwy amunicji broni ręcznej i destrukcyjności amunicji artyleryjskiej; zostało dokonane poprzez poprawę miotających, ładunków wybuchowych i metali używanych do obudów i pocisków. Największa
piłka do karabinów ładowanych py
