Krytyka lobotomies istniał zawsze, ale obawy rosły wraz z jego popularności. Artykuł redakcyjny w 1941 roku wydaniu Journal of American Medical Association przeczytać, " Nie lekarz może stwierdzić, że to jeszcze jest, czy nie jest to procedura naprawdę warto. Ostateczna decyzja należy poczekać na produkcję więcej dowodów naukowych ". [źródło: Diefenbach]. Mimo to, Komitet Noblowski wybiera dr Moniz, nominowany przez dr Freeman, do Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny w roku 1949. Jednakże, podczas gdy popularne publikacje zawarte historie chirurgiczną precyzją Freemana i cudownego uzdrowienia chorych, społeczność medyczne i naukowe dyskusji surowy charakter pracy i zastanawiał się, czy to może być naprawdę okazały się skuteczne. Największa
W końcu to negatywność rozprzestrzenił się na ogólnym prasy. Po ZSRR zakazane lobotomies w 1953 roku, artykuł w New York Times zacytował Radziecki psychiatra dr Nicolai Oseresky mówiąc, że lobotomies " naruszenie zasad ludzkości " i zmiany " szalony człowiek " w " idiota " podczas spotkania Światowej Federacji Zdrowia Psychicznego [źródło: Laurence]. W artykule stwierdzono również, że wiodących europejskich i amerykańskich psychiatrów Obecni byli skłonni zgodzić. Nigdy nie było ustalone podstawy naukowe dla lobotomies, a większość psychiatrów nie wykonał długoterminowej opieki follow-up dla swoich pacjentów w celu oceny jego skuteczności. Największa
Niektóre krytyka mieliśmy do czynienia z złagodzone kryteria lobotomies. Dostali się do przestępców, w niektórych przypadkach, wbrew ich woli, starając się " kuracji " je od ich chęci do popełniania przestępstw. Niektórzy weterani II wojny światowej bitwa-zmęczeni byli lobotomii, aby mogli zwolnić miejsce w szpitalach. Gdy pacjent nie może zgodzić się na samych operacji, członkowie ich rodzin nie tak, ale czasami członek rodziny był bardziej zainteresowany w pozbyciu się ich problem, niż faktycznie pomóc pacjentowi. Ponieważ coraz więcej opowieści o przemocy i katastrofalnych wyników stał leki przeciwpsychotyczne dostał publiczne i powszechne zastosowanie, lobotomies zostały całkowicie zapomniana. Największa
Freeman nadal wykonywać lobotomies aż do 1967 roku, kiedy to został wycofany z eksploatacji po ostatniej pacjenta (na jej trzeciej lobotomii - Dr Freeman wierzył w próby, dopóki nie miał rację) zmarł na krwotok mózgu. Kontynuował odwiedzić swoich byłych pac
