Paula Josefa Crutzen

erzono, że spalanie spowodowane więcej tlenku węgla i dwutlenku węgla związki wprowadzić atmosferę. Dlatego też uważano, że dym przyczyniły się do efektu cieplarnianego, ocieplenie atmosfery ziemskiej. Jednakże, badania Crutzena w dymu okazało się, że spalanie w rzeczywistości zmniejszenie ilości dwutlenku węgla do atmosfery. To doprowadziło go do zbadania wpływu, że duże ilości różnego rodzaju dymu może mieć na środowisko. Jego praca ostatecznie utorowała drogę do badania dymu, która byłaby wynikiem wojny nuklearnej. Największa

Crutzen i jego kolega John Birks badane symulowanym świecie wojnę nuklearną. Uważali, że aż 99 procent światła słonecznego będzie pochłaniana przez czarną sadzą węgla spowodowanych przez pożary szalejące które wynikają z wojny nuklearnej. Skutki tego braku światła słonecznego, co byłoby katastrofalne dla wszystkich form życia, stało się znane jako "zimy jądrowej." Największa

Z powodu prac Crutzena i innych naukowców, Protokół Montrealski powstała w 1987. Celem tego kluczowego międzynarodowego traktatu było powoli wycofywać produkcję freony (CFC) oraz innych substancji chemicznych szkodliwych dla ozonu. Największa

Crutzen wygrała udział w 1995 roku Nagrody Nobla w dziedzinie chemii za odkrycie, że tlenki azotu przyspieszyć rozpad warstwy ozonowej. Dzielił nagrodę z Molina i Rowland, który odkrył, jak CFC zubożają warstwę ozonową. Te wyjaśnienia mechanizmów chemicznych na warstwy ozonowej przyczyniły się do globalnej świadomości problemów środowiska naturalnego. Największa

Crutzen był dyrektorem Wydziału Jakości Powietrza National Center for Atmospheric Research w Boulder od roku 1977 do roku 1980. Od 1980 do 2000 , był z Max Planck Society for Advancement of Science w Monachium, i pełnił funkcję dyrektora działu chemii atmosferycznej w Max Planck Institute for Chemistry w Mainz, Niemcy. W 2000 roku został emerytowany profesor Uniwersytetu w Utrechcie, Instytutu Nauk Morskich i Atmosferze, w Holandii. Największa