Samuelsson, Bengt Ingemar (1934-) to szwedzki biochemik. Zdobył 1982 Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny za odkrycie dotyczących prostaglandyn i substancje. Prostaglandyny są ważne związki chemiczne, które pomagają kontrolować różne funkcje organizmu. Samuelsson wspólną nagrodę ze swoim partnerem badawczym, szwedzki biochemik Sune K. Bergstrom, brytyjski biochemik i John Robert Vane, którzy niezależnie zrobił podobną pracę.
Samuelsson urodził się 21 maja 1934 w Halmstad w Szwecji. Na Uniwersytecie w Lund, dołączył do grupy badawczej poniesionej przez Bergström. Gdy Bergstrom przyjął stanowisko w Instytucie Karolinska w Sztokholmie w 1958 roku, Samuelsson poszedł z nim. Największa
Samuelsson otrzymał stopień doktora nauk medycznych w 1960 roku w biochemii i dyplom lekarza w 1961 roku z Instytutu Karolinska. Następnie został docentem chemii medycznej w instytucie. Największa
Od 1961 do 1962 roku, Samuelsson był pracownikiem naukowym na Uniwersytecie Harvarda w Stanach Zjednoczonych. Wrócił do Instytutu Karolinska w 1962 roku i rozpoczął studia prostaglandyn z Bergström. Odkrył, że prostaglandyny są zmodyfikowane wersje kwasów tłuszczowych występujących w całym ciał ludzi i innych zwierząt. Od 1967 do 1972 roku, Samuelsson był profesorem chemii medycznej w Royal Veterinary College w Sztokholmie. Następnie powrócił do pracowników Instytutu Karolinska. W 1973 roku odkrył tromboksany prostaglandyny, które wpływają na krzepliwość krwi. Od 1977 do 1983 roku pełnił funkcję dziekana Samuelsson na Wydziale Lekarskim w Instytucie Karolinska. Był rektorem (głowa) instytutu od roku 1983 do roku 1995. W 1993 roku Finowie Zaczął służyć jako prezes Fundacji Nobla. Samuelsson został specjalny doradca do Wspólnoty Europejskiej w 1995 roku