Carlsson, Arvid (1923-), laureat Nagrody Nobla w 2000 w dziedzinie fizjologii lub medycyny za badania w sprawie przekazywania impulsów nerwowych. Carlsson wspólną nagrodę z Greengard amerykański neurobiolog Paul urodzony w Austrii i amerykańskiego biologa Eric Richard Kandel. Największa
Emil Arvid Carlsson urodził stycznia 25, 1923, w Uppsali w Szwecji. Studiował medycynę na Uniwersytecie w Lund, odbioru MD i dr stopni w 1951. Uczył, że uczelnia od 1951 do 1959 roku, a następnie został profesorem farmakologii (nauka narkotyków) na Uniwersytecie w Goeteborgu, gdzie pozostał aż emeryturę w 1989. W 1998 roku, Carlsson Badania powstała z Carlsson jako jego głowa. Grupa badawcza jest zaangażowany w wiele projektów badawczych i rozwojowych narkotyków we współpracy z dużymi firmami farmaceutycznymi. Największa
W późnych latach 1950, Carlsson odkrył, że substancja chemiczna o nazwie dopamina jest jednym z grupy związków chemicznych zwanych neuroprzekaźników, Która przenoszą informacje z jednej komórki do drugiej. Odkrył, że akty dopaminy jako sygnał chemiczny, który pomaga ruchy ciała kontrola.
Jego punktów badawczych do odkrycia, że brak dopaminy w pewnych obszarach mózgu może zakłócić szlaki Wśród nerwów, że ruch sterujący. Ta utrata szlaków nerwowych powoduje poważny stan znany jako choroba Parkinsona. Osoby z chorobą Parkinsona doświadczenia takie objawy jak drżenie rąk i sztywność mięśni. Carlsson punkty odkrycie zastosowaniu leku o nazwie lewodopa lub lewodopy w leczeniu choroby Parkinsona. Zmiany L-DOPA do dopaminy w mózgu i może pokrzyżować złagodzić objawy Parkinsona. Największa
Carlsson popełnił szereg innych odkryć thathave doprecyzować rolę dopaminy w mózgu. Jego badania Zwiększenie zrozumienia, jak działają inne leki kilka, w tym Ci, stosowany w leczeniu ciężkiej choroby psychiczne znany jako schizofrenia. Jego odkrycia zawyżone wpływ na wielki postęp w leczeniu depresji widoczne pod koniec 1900 roku. Największa