Koch Robert (1843/10), niemiecki lekarz i bakteriolog. Koch otrzymał Nagrodę Nobla w 1905 w dziedzinie fizjologii lub medycyny za opracowanie test stosowany w diagnozowaniu gruźlicy. On izolowane laseczki wąglika (powodując 1876), gruźlicy (1882) i azjatyckiej cholery (1883). Koch opracowano szczepionki do leczenia wąglika (1883) i księgosuszu (1896). Największa
Koch opracowano sposób oznaczania, czy dana bakteria powoduje konkretnej choroby. Jego metoda polegała na korzystanie z czterech zasad, zwanych teraz postulatów Kocha: (1) bakterie muszą być obecne w każdym przypadku choroby, (2) bakterie muszą być zdolne izolowane i hodowane, (3) bakterie muszą być w stanie wytwarzać choroby u zdrowych zwierząt (4) bakterie odzyskane z chorych zwierząt należy okazały się takie same, jak bakterie, które są przyczyną pierwotną chorobę. Łódź
Kocha również opracowane sposoby otrzymywania kultur bakterii za pomocą mediów, takich jak agar i żelatyna i był pierwszym do barwienia bakterii z barwników aniliny, aby były łatwiejsze do wykrycia pod mikroskopem. Największa
Koch otrzymał dyplom lekarza z Uniwersytetu w Getyndze w 1866 roku nakręcił swój Pierwsze odkrycia podczas uprawiania medycyny w Wollstein, 1872/80. W 1880 roku został powołany na stanowisko w Cesarskim Urzędzie Zdrowia, Berlinie. Koch został mianowany profesorem higieny i bakteriologii na Uniwersytecie w Berlinie i dyrektor Zakładu Higieny w 1885 roku W 1891 roku został dyrektorem Instytutu Chorób Zakaźnych. Największa