Tolman Edward Chace (1886/59), amerykański psycholog, który zrewolucjonizował dziedzinie psychologii behawioralnej. Rozwinął teorię, że nauka jest systematyczny proces prowadzony przez cele i oczekiwania, a nie przez losowo prób i błędów. Największa
Tolman urodził się w 1886 roku w Newton, w stanie Massachusetts. Otrzymał bs Stopień, w elektrochemii z Massachusetts Institute of Technology w 1911. Studiował psychologię na Uniwersytecie Harvarda, zdobywając tytuł magistra w 1912 roku i Ph.D. dyplom w 1915 roku
Tolman stał dobrze zna zarówno Gestalt i wczesną behawioryzmu. On ostatecznie połączyć elementy z obu ustanowić własne teorie zachowań, uczenia się. Od Gestalt on włączony na pomysł, że wzorce stymulacji i reakcji może być zidentyfikowany poprzez procesy percepcji, motywacji i poznania. Od behawioryzmu zatrudniony pojęcia, że takie procesy myślowe muszą być obiektywnie zdefiniowane pod względem właściwości zachowania, które mogą być obiektywnie zarejestrowanych. Największa
Od 1915 do 1918 roku, Tolman był instruktorem psychologii na Uniwersytecie Northwestern. W 1918 roku został mianowany instruktorem na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. W końcu stał się profesorem, i pozostał tam aż do przejścia na emeryturę w 1954 roku w Berkeley, większość jego badań koncentruje się na zachowaniu zwierząt. Praca głównie z białych szczurów, przeprowadził serię eksperymentów, które wykazały, że zachowanie może być kierowany przez to, co nazwano "map poznawczych." Jeśli szczur znalazł nagrodę żywności wewnątrz lub na końcu labiryntu, szybko nauczył się najbardziej bezpośredni sposobem, aby dostać się do niego, a nie porusza się losowo. Tak więc, zamiast osiągnięcia swego celu metodą prób i błędów, zachowanie było celowe, kierując się celami i oczekiwaniami. Tolman szczegółowo swoją teorię w książce, Celowa Zachowanie się ludzi i zwierząt (1932). Największa
Tolman był członkiem Narodowej Akademii Nauk oraz Amerykańskiej Akademii Sztuki i Nauki. Pełnił funkcję prezesa Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego w 1937 roku i otrzymał nagrodę Distinguished Contribution naukowe w 1957 roku