Eysenck, Hans (1916-1997) był niemieckim urodzony brytyjski psycholog, który skrytykował konwencjonalnej psychoterapii. Często odbywają się kontrowersyjne poglądy, a on był szczególnie przeciwieństwie do psychoanalizy Freuda. Największa
Eysenck urodził się w Berlinie w dniu 4 marca 1916. W wieku 18 lat wyjechał z Niemiec, gdy naziści doszli do władzy. Był przeciwnikiem reżimu Adolfa Hitlera, a on opuścił Niemcy w 1934 roku, po odkryciu, że aby wejść na Uniwersytecie w Berlinie, będzie on zobowiązany do wstąpienia do partii nazistowskiej. On krótko studiował we Francji, a następnie wstąpił na Uniwersytet w Londynie w Anglii. Uzyskał doktorat z psychologii w 1940 roku, a następnie pracował jako psycholog badań z roku 1942 do roku 1950. W 1950 roku został mianowany dyrektorem wydziału psychologii w Instytucie Psychiatrii na Uniwersytecie w Londynie. Pięć lat później został profesorem psychologii na uniwersytecie. Pozostał tam aż do przejścia na emeryturę w 1983 roku
Eysenck napisał dziesiątki technicznych i popularnych książek psychologicznych i setki artykułów i artykułów, co czyni go jednym z najbardziej płodnych autorów w swojej dziedzinie. Był sceptyczny z metod Zygmunta Freuda i innych psychoanalityków, a on opowiadał leczeniu objawów choroby psychicznej, a nie z przyczyn. Był behawiorysta. Wierzył, że uczeni nawyki były ważne i że problemy psychologiczne spowodowane były błędami uczenia się, a on opracowany alternatywnych metod leczenia zaburzeń psychicznych w postaci terapii behawioralnej. Jego techniki stosowane klimatyzację uczyć pacjentom nowych zachowań. Największa
Eysenck często przechowywane kontrowersyjnych poglądów, zwłaszcza w jego gabinecie, które rzekomo pokazują rasowych różnic w inteligencji. Był przede wszystkim zainteresowani temperamentem. Wierzył, że czynniki genetyczne odgrywają dużą rolę w określaniu psychologiczne różnice między ludźmi, a on zatem za różnice osobowościowe być wynikiem genetyki. Eysenck kontynuował pisanie aż do swojej śmierci w 1997 roku