9. Caleb Cushing
Caleb Cushing ma wątpliwy zaszczyt bycia zablokowane przez Senat z nominacji prezydenckiej więcej niż ktokolwiek inny w historii Stanów Zjednoczonych. Cushing została odrzucona, nie raz, nie dwa, ale cztery razy. Największa
Cushing był nominowany stać prezydenta Johna Tylera sekretarz skarbu w marcu 1843. Obaj mężczyźni w obliczu silną opozycję. Tyler zerwał z partią wigów, który wybrał go na prezydenta dwa lata wcześniej, a wigowie opanował Senatu. Cushing sam był członkiem Izby i miał przemian obsługiwany, głosowało przeciw, przeciw Whig weta Tylera. Nie bawił się z jego flip-flopping Senat głosował przeciwko nominacji Cushinga. Tyler przedstawiany Cushing jako swego skarbu kandydata, i znów został pokonany. Jeszcze tego samego dnia, Tyler ponownie przedstawiany nazwę Cushinga, i znowu, Senat odrzuciły go - po raz trzeci w ciągu jednego dnia
Niestety, smuga Caleb Cushinga politycznego pech nadal. Trzydzieści lat później, prezydent Ulyssesa S. Granta mianował go na naczelnego sędziego Sądu Najwyższego. Tym razem było to Republikanie, którzy zatopione go poprzez wyrównanie zarzuty, że prezydent Konfederacji Cushing bezpieczeństwa zalecane Jefferson Davis podczas wojny secesyjnej. Cushing w końcu opuścił Waszyngton, mianowany przez prezydenta Granta jako ambasadora do Hiszpanii.
8. Ebenezer
Hoar
Oprócz swojej doskonałej nazwy, Ebenezer Siwy zasługuje na pamięć za to, że kwalifikacje nominowany do którego powołanie było blokowane przez robi właściwa rzecz. Harvard wykształcony prawnik, Siwy był były sędzia Sądu Najwyższego Massachusetts i służył pod rządami prezydenta Ulyssesa S. Granta jako prokuratora generalnego. W tej pozycji, którą otwarcie i konsekwentnie krytykował członków Senatu, którzy uprzywilejowanych politycznie stronnicze nominacji do Sądu Najwyższego. Siwy chciał wypełnić sądowi bardzo dobrze wykwalifikowanych i szałwii członków, a nie tych, którzy mogli grać razem z Kongresem.
Gdy Grant przedstawione nazwę siwy do Kongresu w 1869 roku na spotkani
