W judaizmie większość synagog trzymać zajęcia dla dzieci w dni powszednie, po szkole publicznej lub przez godzinę lub dwie w niedzielę. Instrukcja jest zwykle podawana przez profesjonalnie przeszkolonych nauczycieli. Istnieją również żydowskie szkoły parafialne, które dostarczają zarówno kształcenie świeckich i religijnych. Największa Historia
Nauka religii jest tak stara jak sama religia, ale termin nie przyszedł do użytku dopiero po roku 1900. Nowoczesny ruch zaczął ze względu na Słabość szkoły niedzielę w kościołach protestanckich. Nie było rosnące przekonanie, że kościoły powinny w większym stopniu korzystać z edukacji i mniej polegać na przebudzeń. W 1903 roku Stowarzyszenie Edukacja religijna została zorganizowana w Chicago do zastosowania idei kształcenia zawodowego w szkole niedzielnej i innych agencji kościelnych. W 1922 roku powstała Międzynarodowa Rada Edukacji Religijnej. W 1950 roku Rada ta stała Dywizji chrześcijańskiej edukacji w Narodowej Rady Kościołów. Największa
edukacja ruch religijny doprowadził do rozwoju ulepszonych materiałów szkoleniowych oraz przygotowywania wniosków zakwalifikowanych do poziomów edukacyjnych dzieci. Nie było również nacisk na kształcenie nauczycieli. Przede wszystkim edukacja religijna odbyła się jako naturalne metody chrześcijańskiej ewangelizacji. Liderzy nalegał, że edukacja powinna wykraczać poza instrukcją w chrześcijańskich zasad i doktryn i powinno doprowadzić do zaangażowania w chrześcijańskich ideałów charakteru i zachowania. Największa
[1] [2]