Illinois stał się państwem 21st w 1818 roku, z Kaskaskia jako stolicą i Sadracha Bond jako jej pierwszym gubernatorem. W tym samym czasie, region Wisconsin został wydzielony i wykonane część Michigan terytorium. Gdy Illinois stała się państwem, jego populacja zatężono prawie w całości na południu. W 1820 roku wyniosły około 55.000. W tym samym roku, stolica została przeniesiona do Vandalia. W 1820, kopalnie ołowiu w Galena, w północno-zachodniej części stanu, zaczęła się rozwijać i stymulować handel Northeastern Illinois, w miejscowości Chicago, który stał się punktem wysyłka dla towarów wysyłanych na Wschód. Największa
Jednym z pierwszych problemów w nowym państwie była kwestia niewolnictwa. Chociaż Illinois został zakaz wjazdu do Unii jako stan niewolników pod Rozporządzenia 1787, większość wczesnych osadników pochodziła z południa, a tam był silny ruch na rzecz legalizacji niewolnictwa. Antislavery sentyment, jednak był również silny. Propozycja, aby zadzwonić do Konwencji Konstytucyjnej do stanowienia prawa na pytanie, został pokonany w wyborach powszechnych w 1824 roku
Po otwarciu Kanału Erie w 1825 roku, tysiące osadników przyszedł przez wodę i rozłożone na ziemiach północnych farm. Indyjski odporność na białym ingerencji doprowadziły do Black Hawk wojny w 1832 roku, aw 1833 roku wszystkie plemiona Indian, w tym Potawatomi, winnebago, Ottawa, i Chippewa, zostały przeniesione na zachód od Missisipi. Dzięki usunięciu Indian, obszar Chicago zaczęła szybko rosnąć. W 1839 roku, gdy na północ stał rozstrzygnięty, stolica została przeniesiona do Springfield, który był bardziej centralnie. Ludności w tym czasie było około 476 tysięcy. Największa
Nauvoo, na rzece Missisipi, został rozstrzygnięty przez mormonów, gdy zostali wygnani z Missouri w 1839 roku powitał w Illinois, przywódcą mormonów Joseph Smith otrzymał prawa miejskie, które wykonane jego miasto prawie niezależne od władz państwowych. Wkrótce jednak nauka Smitha poligamii oburzony mieszkańców sąsiednich gmin. W 1844 roku Joseph Smith i jego brat Hyrum aresztowano i zabrany do pobliskiej Kartaginy, gdzie tłum zaatakował więzienia i zabił ich. W 1846 roku został opu