Chociaż słabo wykształconych, Jerzy III był żywą ciekawość i był szczególnie zainteresowany mechaniki i rolnictwa. Lubił muzykę i książki zbieranie i opuścił bibliotekę Muzeum Brytyjskiego. W drugiej części swojego 60-letniego panowania, George doznał zaklęcia, co uważano za szaleństwo. (Najnowsze badania medyczne sugerują, że jego dziwne zachowanie może okresowo zostały spowodowane przez rzadką dziedziczną chorobą metaboliczną zwaną porfirią.) Ostatecznie został trwale niezdolne, a w 1811 roku było to konieczne dla jego syn George, aby stać się regentem. Największa George IV
(1762-1830), regent 1811/20, zastąpił ojca na brytyjskiego tronu w 1820 roku i został koronowany na króla Hanoweru w 1821. Jego rozrzutnego życia sprawiło, że niepopularne wśród Brytyjczyków. Dwa razy Parlament dał mu pieniędzy na spłatę długów. Największa
George opuścił rząd w dużej mierze z jego ministrów. On słabo protestowali daje katolikom prawo do głosowania, ale jego premiera, książę Wellington, umieścić projekt ustawy, dając im tego prawa przez parlament. George następcą został jego brat William IV. Największa George V
(1865-1936) panował 1910-36. Był królem Wielkiej Brytanii, Irlandii, a "Brytyjskich poza morzami", i cesarz Indii. Był drugim synem Edwarda VII i Alexandra, duńskiej księżniczki. Kilka królowie byli bardziej szanowane niż George V, człowieka, który nigdy nie spodziewałem się być królem. Od dzieciństwa, jako kadet marynarki wojennej, szef jego zainteresowanie było morze. Uczęszczał do Royal Naval College i stał się ekspertem w dziedzinie nawigacji i artylerii. Po roku został monarchą był popularnie nazywane "Sailor króla".
W 1892 roku po śmierci swego starszego brata, księcia Alberta, George stał się następcą tronu. Rok później poślubił swoją daleką kuzynkę, księżniczka Victoria Maria Teck. Największa
Po śmierci ojca, Edwarda VII w 1910 roku George stał się królem. W 1914 roku został czynienia z kryzysem w Parlamencie dotyczącego przepływu udzielenia samorząd do Irlandii. Jego wysiłki do czynienia z sytuacją, jednak zostały przerwane przez wybuch I wojny światowej w czasie wojny wyrzekł wszystkie swoje niemieckie tytuły i zmienił nazwę z królewskiej rodziny Saxe-Coburg-Gotha do Windsor. Po wojnie, George zorganizował negocjacji między irlandzkich nacjonalistów i rządu brytyjskiego. Rozmowy te doprowadziły do brytyjskiego uznania Wolnego Państwa Irlandzkiego (obecnie Irlandia) w południowej Irlandii
