konserwatywny, wylądował mniejszość opanował rząd. Jednak sprzeciw wobec korupcji i braku wolności politycznej rosła. Antyrządowe stron (później Partia Radykalna) została utworzona w celu poszukiwania rządu przedstawicielskiego i ponownego formę ekonomiczną. Chociaż konserwatywny prezydent Roque Senz Pena (191014) wprowadził reform wyborczych w 1912 roku, które obejmowały powszechnego i obowiązkowego męskiej prawo wyborcze i głosowaniu tajnym. Największa
W 1916 argentyńskie ludzie wybrani Hi-plito Irigoyen, radykalny, prezydenta. Służył 191622 i 192830. Niektóre ustawodawstwa socjalnego została uchwalona w okresie Radykalnej reguły, ale rząd upadł w 1930 roku w wyniku zamachu stanu kierowanego przez Walne Jos F. Uriburu. Konserwatywny dominacja została przywrócona. Największa
Przed wyborami zaplanowanymi na 1943, represje i niepopularny rząd Ramn S. Castillo został obalony przez wojsko, a dyktatorzy wojskowi rządził przez kilka lat. Juan D. Pern, pułkownika armii i Ultranacjonalistyczna, został wybrany na prezydenta w 1946 roku i został ponownie wybrany w 1951 roku przy wsparciu pracy. W jego reżim dyktatorski i stawały się coraz bardziej gospodarka Argentyny załamał, niezadowolenie spread. W 1955 Pern został obalony przez siły zbrojne i uciekł z kraju. Największa prezydent Juan Pern i jego żona Eva w 1949 roku Eva z szeroką popularność zdobył argentyński ubogich, którzy czule nazywa ją "Evita". Juan Pern doszedł do władzy poprzez obietnice liberalnych reform, ale szybko stał się dyktatorem faszystowskim stylu.
rządził rząd tymczasowy do wyborów z 1958 r. Problemy gospodarcze, moc Peroniści (zwolennicy Pern), a interwencja militarna zagrożone kolejnych rządów. Obawiając się dojście do władzy przez Peroniści, szefowie służb zbrojnych przejęli kontrolę w 1966 roku jako koszty utrzymania rosły, strajków pracowniczych i zamieszki wybuchły. Były też antyrządowe akty terroryzmu przez różnych radykalnych grup prawej i lewej stronie. Największa
Rząd Cywilny został przywrócony w 1973 roku, wraz z wyborem peronistę kandydata na prezydenta. Wkrótce zrezygnował jednak, aby umożliwić nowych wyborów i powrotu Pernu. W tych wyborach, Pernwith jego trzeci
