Juarez natychmiast rozpoczął reformy, wynikających z konstytucji 1857 Należą rozdział Kościoła od państwa, konfiskata Ogromne zasoby ziemi Kościoła, wykluczenia duchownych z oficjalnych stanowisk, na rachunku praw obywatelskich i powszechnego prawa wyborczego dla mężczyzn. Największa
Przed śmiercią w 1872 Porfirio Juarez Díaz, jeden z jego zwolenników, zaczął się nowy bunt. Díaz zdobył kontrolę nad rządem w 1876 roku i trzymał go do 1911 roku, służąc jako prezydent, ale podczas wszystkich czterech latach tego okresu. Díaz przyniósł rozkaz do Meksyku przez arbitralną i autokratycznych rządów. Inwestycje zagraniczne zachęcał i kraj postęp gospodarczy. Jednak Díaz był bezwzględnym dyktatorem i nie ma obawy o prawa obywatelskie i dobra ludzi. Wielkie połacie ziemi publicznej przeszła w ręce spekulantów lub właścicieli nieruchomości. Klasy wyższe, kościół i zagraniczni przedsiębiorcy stał się bogaty, podczas gdy stan klas niższych stało stale gorzej. Największa
Díaz został obalony w końcu przez koalicję powstańcze liderów, które obejmowały Francisco Madero, Venustiano Carranza, Victoriano Huerta Pancho Villa, Emiliano Zapata, a Alvaro Obregón. W ciągu najbliższych 10 lat, Meksyk był w stanie chaosu, jak przywódcy rebeliantów obrócił przeciwko sobie. W tym okresie, w Stanach Zjednoczonych zaangażował się w sprawy Meksyku kilka razy, często na poparcie jednego lidera nad drugą. Największa
Meksyk był neutralny w I wojnie światowej Konstytucja została zmieniona w 1917 roku, ale Carranza, a następnie prezesem , nie miał ochoty na reformy. Był odsunięci od władzy w 1920 roku przez Plutarco Calles Obregón, który, jak dwóch kolejnych prezydentów, dokonanego wiele reform społecznych, w tym gruntów redystrybucji do chłopów, wsparcie dla zorganizowanej pracy i ekspansji edukacji na obszarach wiejskich. Antyklerykalne polityka została zastosowana przez rząd, który spowodował wiele lat zbrojnej przemocy przez wojujących katolików zwany
