Po II wojnie światowej, wraz z utworzeniem Izraela, powstanie Gamal Abdel Nasser w Egipt i wojny arabsko-izraelskiego, Kanał Sueski był często centralnym punktem napięcia na Bliskim Wschodzie. W 1950 roku w Egipcie, który opanował wejścia do kanału, zaczął zaprzeczać przejście do izraelskich statków i ładunków związanej Izraela. Było też kilka starć między siłami brytyjskimi i egipskich w strefie kanału, aż do Wielkiej Brytanii w 1954 roku, zgodził się stopniowo wycofać się z tej okolicy. Największa
W lipcu 1956 roku, miesiąc po ostatnich brytyjskich żołnierzy zostały usunięte, Nasser znacjonalizowane kanał, przejmując na własność od kompanii Kanału Sueskiego 12 lat przed oryginalnym koncesji miał zakończyć. Posunięcie Nasera, wynikają po części z konieczności funduszy na budowę Aswan High Dam, spowodował kryzys międzynarodowy. W październiku Izraela zaatakowały Egipt, i wojska brytyjskie i francuskie, próbując odzyskać kanał, zajmowane Port Said, Ismailia i Suez. Kanał został zamknięty, w egipskich statków scuttled w kanale. ONZ szybko ustawione zawieszenie broni, a wszystkie obce siły wycofały. Największa
Egipt ponownie otwarty kanał w kwietniu 1957 roku, po zespół ONZ wyczyszczone kanał. W ciągu następnej dekady rząd egipski przeprowadzone istotne ulepszenia i zapłacił około 65 milionów dolarów na akcjonariuszy Spółki Kanału Sueskiego w odszkodowania za nacjonalizację. Największa
Kanał został ponownie zamknięty przez Egipt, kiedy Izrael zajął Synaj w ciągu sześciu -day Wojna w 1967 roku pozostały zamknięte z rozbitych statków i uwięzionych do czerwca 1975 roku, kiedy to dokładnie osiem lat po zamknięciu, droga wodna została ponownie otwarta dla ruchu międzynarodowego. Największa
