Jak pneumatyczne Pneumatyczne Rury Rury Work

że wiatr, mimo że nie miał widocznego substancję, może doprowadzić dość mocno na rzeczy. To doprowadziło go do wywnioskować, że powietrze w rzeczywistości składa tiny, niewidzialnego, poruszającego " cząstek, " co dzisiaj nazywamy cząsteczki. Dodał, aby dowiedzieć się, że jeśli te poruszające się cząsteczki sprężonego przez zagłuszania je w ciasnej przestrzeni lub korytarza, oni starają się uciec, a w procesie, wcisnąć ciężki przedmiot, który był przed nimi. On również wywnioskować, że jeśli można wytworzyć próżnię - w zasadzie, pusta przestrzeń - to cząsteczki powietrza będzie próbował biec do niego. Za pomocą tych zasad, napisał, " wiele ciekawych i zaskakujących rodzaje ruchu mogą być odkryte " . [źródło: Woodcroft] Największa

Bohater użył zrozumienie tego, jak zachowują się gazy pod ciśnieniem do tworzenia gadżetów, takich jak prymitywne maszyny parowej i śpiew ptaków zabawki, ale nie było aż do 1810 roku, że brytyjski inżynier George Medhurst opublikował plan dla systemu transportu pneumatycznego Rura [źródło: Woodcroft] Największa

Medhurst zauważyć, że jeśli powietrze poddano 40 funtów na cal kwadratowy ciśnienia - tylko około dwa i pół razy więcej niż. że atmosfera wywiera na nas na poziomie morza - cząsteczki powietrza będzie napędzany na wysokości 1500 stóp (457 m) na sekundę, czyli około 1000 mil (1.609 km) w ciągu godziny. Gdy naciska pojemnik, prędkość będzie tylko około 100 mil (160 kilometrów) na godzinę, ale to było niesamowicie szybka w 1810 roku [źródło: Medhurst]. Największa

Niestety, Medhurst nie był tak dobry w rzeczywistości budowę maszyny, jak był w projektowaniu, a zmarł w 1827 roku, zanim on rzeczywiście może zbudować swoją wizję. [źródło: Stephen Lee] Największa zasilaną powietrza Internetowy

W 1850 roku, w Wielkiej Brytanii w ogólne Poczta zleciła badanie koncepcji Medhurst, a w 1860, otrzymał kontrakt inżynier TW Rammel zbudować automatyczny system rur do przewozu poczty w całym Londynie [Źródła: Biblioteka - UC Berkeley, Grace Guide] W 1886 roku system londyński tube rozciągnięty do 34 mil (54,7 km) w Pod miastem i przesyłane 32000 wiadomości dziennie. Listy runęło wraz z prędkością do 51 mil (82 kilometrów) na godzinę, nie tak szybko, jak to, co Medhurst obiecał, ale szybsze niż konnym poczty wagonu. [Źródło: US Congress] Największa

Na przełomie 20 wieku, Nowy Jork miał automatyczny system rur, który wysłał pojemniki z listów i paczek skompresowanie w pętli pod Manhattan na 30 mil (4