W 1924 roku francuski fizyk nazwie Louis de Broglie zaproponował, że podobnie jak światła, elektronów może pełnić rolę zarówno cząstek i fal (patrz De Broglie Phase Animacja Wave szczegółów). Hipoteza de Broglie został wkrótce potwierdzone w badaniach, które wykazały wiązki elektronów może być ugięte lub wygięte, jak przechodzi przez szczelinę, podobnie jak światło może. Tak, fale wytwarzane przez elektron w zamkniętej orbicie o jądro tworzy falę stojącą o określonej długości fali, energii i częstotliwości (czyli poziom energii Bohra), podobnie jak ciąg gitara tworzy falę stojącą, gdy zerwane. Największa
Kolejne pytanie szybko po de Broglie za pomysł. Jeśli elektron wyjazd fali, można zlokalizować dokładne położenie elektronu w ramach fali? Niemiecki fizyk Werner Heisenberg, odpowiedział na nie w tym, co nazywa się zasada nieoznaczoności:
Nigdy nie możemy wiedzieć, zarówno pęd i położenie elektronu w atomie. Dlatego Heisenberga mówi, że nie powinniśmy zobaczyć elektrony jak porusza się w ściśle określonych orbitach o jądrze! Największa
Z hipotezy de Broglie'a i zasadę nieoznaczoności Heisenberga myślą, austriacki fizyk Erwin Schrödinger nazwie pochodzi zestaw równań lub fala funkcje w 1926 roku dla elektronów. Według Schrodingera, elektrony uwięzione w ich orbitach powoła fal stojących, a można opisać tylko prawdopodobieństwo, gdzie elektron może być. Rozkłady tych prawdopodobieństw utworzonych regionów przestrzeni o jądrze nazywano orbitali. Orbitale może być opisany jako chmury gęstości elektronowej (patrz Atomic & orbitale molekularne na spojrzenie na różnych orbitali). Najgęstsze obszar chmury jest gdzie masz największe prawdopodobieństwo znalezienia elektronu i najmniej gęsty obszar jest, gdzie mają najniższe prawdopodobieństwo znalezienia elektronu. Największa funkcje falowe Największa
Funkcja falowa każdego Elektron może być opisana jako zbiór trzech liczb kwantowych:
