Astronomowie uważają, że komety są wśród pierwsze obiekty, tworząc w Układzie Słonecznym, stworzona z tego samego obłoku gazu i pyłu, które urodziła słońca i planet około 4,6 miliarda lat temu. Zewnętrzne części obłoku skondensowane w zatłoczonym dysku ciał lodowych. Przez wieki, oddziaływania grawitacyjne pomiędzy tych lodowych obiektów spowodowane większość z nich do podjęcia różnych orbitach, ostatecznie rozpraszając je w ogromnym regionie sferycznej. Ten ogromny rezerwuar jąder komet nazywa Obłoku Oorta, nazwany na cześć holenderskiego astronoma Jana Oorta, który jako pierwszy wyprowadzona swoje istnienie w 1950 roku Astronomowie uważają Obłok Oorta rozciąga się w połowie drogi do najbliższej gwiazdy, w odległości bilionów kilometrów. Obiekty w Obłoku Oorta są tak odległe, że nawet nasze najlepsze teleskopy może je zobaczyć. Największa
Również w 1950 roku, holenderski astronom amerykański urodzony Gerarda Kuipera (czyt KOY per), teorię, że wiele z oryginałem jąder komet krążek pozostaje mniejsze i bardziej gęsto rezerwuaru komet w zdecydowanej Obłoku Oorta. Region ten, Kuipera spekulowali, nadal jest w kształcie dysku, a zaczyna się tuż za najbardziej oddalonych planet. Region ten stał się znany jako Pasie Kuipera, ale przez lata nie było dowodów na to, że w ogóle istnieje. Obserwacje w 1990 roku, jednak, w tym obrazów wykonanych w 1995 roku przez Kosmiczny Teleskop Hubble'a, zostały usunięte większości wątpliwości co do Pasa Kuipera. Kilkadziesiąt lodowe obiekty okrążające poza planety zostały odkryte.
Astronomowie są pewne, że liczba komet widoczne z Ziemi jest tylko nikła część komet w Pasie Kuipera i obłoku Oorta. Myślą, że te dwa regiony zawierać kilka bilionów komet jąder. Widzimy tylko te stosunkowo niewiele komet, których orbity zostały zmienione, być może przez grawitacyjne oddziaływanie pobliskiej gwiazdy lub nawet innej komety, wysyłając ich do wewnętrznego układu słonecznego. Największa Gdy zbliża się Kometa Sun
Większość czasu, kiedy kometa orbituje daleko od słońca, składa się tylko o jądra. Ale kiedy kometa zbliża się do wewnętrznej części Układu Słonecznego, to zaczyna zakładać jego bardziej znany wygląd. Gdy kometa zbliża się do orbity Jowisza, ciepło słoneczne powoduje zamrożonych gazów w zewnętrznych warstwach jądr
