Podczas wojny stuletniej zakończył, popyt na najemników odparowuje. Niektóre pozostał we Francji i tam nadal siać spustoszenie. Inni stał się częścią wolnych, niezależnych firm sprzedanych żołnierzy, którzy swoje usługi do różnych książąt i książąt. Darmowe firmy często specjalizują się w niektórych formach walki lub w niektórych broni. Stało się to możliwe, aby zatrudnić, a nie tylko żołnierzy, ale i dodatkowych żołnierzy, którzy posiadali konkretnych umiejętności.
Dwie armie najemników wzmacniany ten trend w 15 i 16 wieku. Pierwszym była Gwardia Szwajcarska, którego żołnierze tak się wykwalifikowanych z bronią w walce wręcz, zwłaszcza spearlike szczupaków, które watażków całej Europie rozpoczęła rekrutację je do walki. Niemiecki Landsknechte stosowany także szczupaka jako podstawowej broni, ale nie były jednowymiarowe. Inni żołnierze wspierali pikinierów z mieczami. A Landsknechte były bardziej skłonne do użycia broni palnej, takich jak arkabuz, broń musketlike. Te cechy sprawiły, że Landsknechte dominującą siłą najemników do rozwoju politycznych stałych armii w połowie 17 wieku. Największa
niemieccy najemnicy podtrzymał swoją reputację jako wykwalifikowanych wojowników język 18 wieku. Wielu z nich przybyło do Ameryki podczas wojny o niepodległość wspieranie Brytyjczyków, którzy po prostu nie mają wystarczająco dużo żołnierzy. W rzeczywistości, większość żołnierzy Amerykanie walczyli nie byli Brytyjczycy; były niemiecki. Największa
W II wojny światowej wojska niemieckie wykorzystał żołnierzy urodzonych. Znany jako Freiwillige lub wolontariuszy, tych wojowników pochodziły głównie z krajów okupowanych przez Niemców do walki o III Rzeszy. Technicznie, Freiwillige nie najemnicy, ponieważ, jako wolontariusze, były traktowane tak samo jak innych niemieckich żołnierzy. Ich zastosowanie, jednak ilustruje kolejny powód,
