Miotacz ognia, urządzenie używane głównie w walce w wojnie. Jest to szczególnie skuteczne wobec zamkniętych pozycjach obronnych, takich jak bunkrów, zrąbów, i jaskinie. Miotacz płomieni został po raz pierwszy użyty przez Niemców w I wojnie światowej stało się ważnym orężem amerykańskich wojsk w routingu Japończyków z licznych wysp Pacyfiku w czasie II wojny światowej. Największa
Przenośny Miotacz ognia składa się z metalu rury o trzech stóp (90 cm), podłączone do jednego lub więcej zbiorników paliwa i zbiornik sprężonego powietrza. Paliwo, zwykle napalm (galaretek benzyna) jest zapalana przez płomyk jak to jest zmuszony przez dyszę rury przez ciśnienie powietrza. Otrzymany język płomienia wynosi ponad 50 jardów (45 m) długości i ma temperaturę przekraczającą 2,200 F (około 1200 ° C). Większy typu, na zbiornikach i innych jednostek zmechanizowanych, rzuca płomień ponad 150 jardów (135 m). Największa
miotacze ognia mają również wiele zastosowań w czasie pokoju. Są zatrudnieni przez koleje spalić chwasty po drodze prawej-of-latem i zachować przełączniki i poręcze wolne od lodu i śniegu w okresie zimowym. Oni również są wykorzystywane przez rolników i fruitgrowers spalić gąsienice chwasty i gniazda na drzewach. Inne zastosowania zimowe to topnienie śniegu i lodu z chodników i podjazdów, jak i rozmrażania montażowe. Największa