Na poziomie genetycznym, ludzie są zaprogramowane, aby przetrwać. Głęboko w naszych komórkach, w zwojach kodowania naszym DNA, wykonujemy wszystkie informacje, nasz organizm potrzebuje, aby zobaczyć nas przez to życie i zapewnić nasz materiał genetyczny prowadzi do następnego pokolenia. Jak można zauważyć z naszej pozycji na szczycie łańcucha pokarmowego, nie musimy walczyć, że o wiele więcej do realizacji potrzeb. Tak więc w wolnym czasie, mamy wrzucony nasze mózgi w szeregu innych problemów. W jaki sposób możemy zabezpieczyć nasze dostawy żywności? Jak możemy latać w powietrzu? Jak możemy nauczyć psa, aby uścisnąć dłoń z nami? Największa
OK, więc niektóre z naszych celów nie są tak wzniosłe. Ale nieuchronność śmierci i nasze pragnienie, aby nie poddawać się w obliczu każdej przeszkody doprowadziła niezliczone ludzi do kontynuowania dziedzinie medycyny. To prawda, " nauka " nie zawsze odgrywały ważną rolę w naszych próbach zrozumienia nasze ciała, ale w ciągu ostatnich kilku wieków, już na dość rolki. W 1868 roku Friedrich Miescher odkrył obecność DNA, a w 1953 roku, James Watson i Francis Crick odkryli strukturę molekularną, z pomocą Maurice Wilkins, Rosalind Franklin, Erwin Chargaff i Linus Pauling. Największa
W latach które następnie, naukowcy nauczyli się wiele o tym, jak ten kod genetyczny decyduje, kim jesteśmy. W 1990 roku amerykański Departament Energii i National Institutes of Health postanowił map naszego zgromadzonego materiału genetycznego, który nazywamy genom. Badacze stworzyli Human Genome Project (HGP), i Wielka Brytania, Japonia, Francja, Niemcy, Chiny i inne narody wkrótce dołączył do wysiłku Największa
W projekcie określono, aby osiągnąć pewne cele zastraszanie. Do identyfikacji człowieka 20.000 do 25.000 genów DNA i określić sekwencje 3 miliardów par zasad chemiczne w DNA. W 2003 roku, po 13 latach badań, naukowcy zakończeniu tego genomu mapę. Dziś naukowcy projektu kontynuować analizę zgromadzonych danych. - Zadanie, które będzie je zająć w najbliższych latach Największa
Ale nawet z wypełnionym genomowego mapie, wiele pytań pozostaje. To jedno poznania ludzkiego genomu, ale co innego wiedzieć, jakie czynniki dyktować, jak odnosi się ona do naszych obserwowalnych cech lub fenotypu. Największa
Kto będzie zintensyfikować i zmierzyć się z tym wyzwaniem?
[1] 