Goodyear uderzył w wynagrodzeniach brud pierwszy w 1839 roku przez powolne gotowanie lateks z siarką, w końcu odkrył proces przekształcania gumy do trwałego materiału z aplikacjami niemal nieograniczone. Wysłał niektóre nowe gumy do brata-in-law, producent tkanin, który natychmiast dostrzegł potencjał, zawierające gumę do koszul męskich, aby utworzyć pomarszczone lub potargane, efekt, który był popularny w tym czasie. Goodyear wysłała próbki do brytyjskich firm gumowych. W końcu, kilka sztuk znalazł się w rękach Thomas Hancock, który odwróconej inżynierii siarki techniki wytwarzania oparte Goodyear. W 1843 roku Hancock złożył wniosek o patent dla procesu, który obecnie nazywa się wulkanizacji, po Vulcan, rzymskiego boga ognia. Największa
Teraz, w końcu, boom gumy może rozpocząć się na dobre. Pojawiły się nowe firmy i wyroby gumowe - od butów do arkuszy - zalane rynku. W 1845 roku, Stephen Perry i Thomas Barnaba Daft Londynu wynalazł nowoczesną gumką przez cięcie wąskie pierścienie z wulkanizowanej gumowej rurki. Obecnie produkcji gumki dzieje się w taki sam sposób. Po pierwsze, pracownicy tworzyć przez zmieszanie kauczuku lateks z zakresu substancji chemicznych, w zależności od pożądanych cech sprężystości. Następnie wytłoczyć surowej mieszanki gumowej, tak że tworzy długie, wydrążoną rurkę. Slip one ten rękaw gumy na okrągłej rury zwanej trzpienia i narażać materiału na wysoką temperaturę i ciśnienie. Jest to proces wulkanizacji, który leczy gumy i stabilizuje ją w nieskończoność. Wreszcie, cięcie wąskich pasm gumy z końcem rury, przemyć i wysuszyć, a następnie pakować je do wysyłki. Największa
nici gumowe są wykonane w taki sam sposób, z tym że one cięte z ar
