włoski uczony Galileusz wynalazł pierwszy termometr w 1593. Jego instrumentu, który nazwał się thermoscope, składał się z wypełnionej powietrzem bańki szklanej wąskiej rurki szklanej, której koniec jest otwarty, a jednocześnie w pojemniku zabarwionej wody. Wahania temperatury powietrza w bańce wody spowodował wzrost lub spadek w probówce, w której skala została oznaczonego Największa
W późniejszych termometry, układ Galileusza została odwrócona.; żarówka została wypełniona płynem, zwykle wodą lub alkoholem, a rura była otwarta do atmosfery. Pierwsze zamknięte termometry, za pomocą alkoholu, powstały około 1.641 przez Ferdynanda II, wielkiego księcia Toskanii. Termometr rtęciowy został wynaleziony w 1714 roku przez niemiecki fizyk Gabriel Fahrenheit. Największa
skala opracowana przez francuskiego fizyka Ren Antoine Raumur w 1731 roku był pierwszym w użyciu temperaturę zamarzania wody jako zero. Szwedzki matematyk Anders Celsius w 1742 roku zaproponował skali 100-jednostkowy. Badania w termodynamice doprowadziły do skali Rankina (nazwany na cześć szkockiego inżyniera i fizyka Williama JM Rankine'a) i skali opracowanej przez Williama Thomsona, później Baron Kelvin. Największa
