Cherenkov wypróbowany sposób postępowania z promieniowaniem gamma z radu zauważył niebieską poświatę, że nie łatwo zrozumieć. Aby odkryć przyczyny, przeprowadził serię eksperymentów, aby sprawdzić światła w różnych warunkach. Musiał polegać na jego wzroku do pomiaru światła, ponieważ brakowało mu detektorów promieniowania o wysokiej energii. Ponieważ miał tylko słabe źródła radu, miał na celu uwrażliwienie oczy zobaczyć przelotny niebieską poświatę, a tym samym rozpoczął swój dzień pracy, siedząc w całkowicie zaciemnionym pomieszczeniu na godzinę. Największa
Aby zbadać wszystkie możliwości, Czerenkowa używane wiele różnych płynów, ale w każdym przypadku, niebieska poświata była nienaruszona. Następnie dodaje się substancje chemiczne, takie jak jodek potasu, w cieczy. Jeśli światło zostały stworzone przez fluorescencję, dodanie substancji chemicznych będzie ściemnić. Po raz kolejny jednak niebieski blask pozostał ten sam. Czerenkowa również zauważyć, że polaryzacja blasku nie zostało uruchomione w tym samym kierunku, jak w świetle fluorescencyjnym. Było to ostatnie odkrycie, że pomógł Frank i Tamm zrozumieć prawdziwą naturę luminescencji. Największa
Frank i Tamm teorię, że działania molekularny odpowiedzialny za blask. Promienie gamma mają znacznie wyższy poziom energii niż w przypadku innych źródeł promieniowania, takiego jak promieniowanie X, i są zdolne do wyrzucania elektron uwalnia się z atomu w cieczy. Gdy to nastąpi, elektron jest napędzany z taką wysoką szybkością, że przemieszcza się szybciej niż prędkość światła. Mimo, że jedna z zasad Albert Einsteina teorii względnie jest to, że cząstki nie może poruszać się szybciej niż w prędkością światła, to sytuacja jest prawdziwa tylko w próżni. Światło porusza się wolniej w cieczy i niebieskiego światła wytwarzanego podczas cząstek przekracza prędkość światła jest analogiczna do sonic wysięgnik tworzone, gdy samolot przekracza prędkość dźwięku. Za odkrycie i interpretacji tego efektu, Czerenkowa, Frank i Tamm otrzymał Nagrodę Nobla. Największa
W 1940 roku Czerenkowa otrzymał stopień doktora i udał się do nauczania fizyki w Instytucie Inżynierii Power oraz Instytutu Moskiewskiego Moskwie Inżynierów Fizycznych. Otrzymał nagrodę państwową od rządu sowieckiego trzy razy i był członkiem Akademii Nauk ZSRR. Największa