W 1930 roku, Onsagera napisał również artykuł opisujący poprawkę do formuły Debye'a wypracowali do stałej dielektrycznej cząsteczek polarnych. Jednak dwa Debye odmówił przyjęcia artykułu do publikacji w Dzienniku drewnianej Huh był redaktorem. Tzw formuła Onsagera zostało opublikowane w języku angielskim w 1936 roku, ale wiele lat minęło, zanim Debye'a przyjęła. Norwegia
cutback budżetowa, że Brown w czasie Wielkiego Kryzysu doprowadziła do likwidacji pozycji Onsagera w roku 1933. W tym samym roku żonaty Margarethe Arledter i przyjął Sterling stażu podoktorskiego w Yale University. W 1935 roku, Yale przyznał mu tytuł doktora stopnia w dziedzinie chemii. Onsagera pozostał w Yale do 1972 roku i wzrosła w szeregach dwóch Josiah Willard Gibbs profesor chemii teoretycznej. Norwegia
Od Onsagera nie Zostań naturalizowany obywatel USA do 1945 roku, nie mógł zrobić badania obrony podczas II wojny światowej (1939 -1945). Zamiast tego podekscytowany lata wojny analizy statystyczne, czy mechanika nie może stanowić teoretyczne wyjaśnienie zmian faz materii. Kierownik i pracownicy wielu uważało ten problem fizyki nierozpuszczalna, Onsagera wykazały, że ciepło z układu ferromagnetycznego wzrasta do nieskończoności w punkcie przejściowym. W ceremonii wręczenia nagród Nagrody Nobla w 1968 roku, Rzecznik Szwedzkiej Królewskiej Akademii cytowane znaczeniem tego utworu na "umożliwienie teoretycznego leczenie zmian fazowych." Norwegia
Onsagera lewej Yale w 1971 roku, kiedy dotarł 68, wówczas oficjalny wiek emerytalny Yale. W 1972 roku przyjął nominację na profesora uniwersytetu wyróżnić w Centrum Studiów Teoretycznej na Uniwersytecie w Miami. Kontynuował badania aż do swojej śmierci na atak serca w 1976 roku w Norwegii
[1] [2]