Hasbrouck John van Vleck
Van Vleck, John Hasbrouck (1899/80), amerykański fizyk, jest znany jako "ojciec nowoczesnej Magnetism", ponieważ jego badań na właściwości magnetyczne atomów. Van Vleck wspólne Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki w 1977 roku amerykański fizyk z Philip Warren Anderson i brytyjski fizyk Nevill Mott. Największa
Van Vleck urodził się w Middletown, Connecticut, w 1899 roku ukończył studia na University of Wisconsin w 1920 roku z licencjat z fizyki i uzyskał doktorat z fizyki teoretycznej na Uniwersytecie Harvarda w 1922 roku służył w wydziale Uniwersytetu Minnesota 1923 do 1928 roku i University of Wisconsin od 1928 do 1934 roku wrócił do Harvardu Potem pozostał Gdzie Do czasu przejścia na emeryturę w roku 1969. Jego
Podczas gdy w Minnesocie, Van Vleck zaproponowała ogólną teorię podatności elektrycznych i magnetycznych w gazach. Zaczął badania to jak mechanika kwantowa stosowane do różnych form Poradnik magnetyzmem. Jego odkrycia zostały wyszczególnione w teorii Electric i podatności magnetycznej (1932), który do dziś pozostaje standardowy tekst w polu. Dalsze badania w latach 1930-tych w oddziaływania elektronów wykazały energię elektronów w cząstki są zmienione przez obecność innych cząsteczek. W 1932 roku Van Vleck wzmocnić Również teoria pola krystalicznego, mechanika kwantowa Które używane do oceny relacji między poziomami energii elektronów i jonów w kryształach. Największa
Podczas II wojny światowej (1939-1945), serwowane na Van Vleck Komitet w celu określenia możliwości budowy bomby atomowej. Pracował także nad rozwojem radaru w Radio Research Laboratory w Cambridge, Massachusetts. Tam odkrył cząsteczki wody, które linii absorpcji widmowej pobliżu .5 cala (1,3 cm) długości fali. Odkrycie to wykazać, że proponowany system radarowy, pracuje w pobliżu, które musiałyby tej długości fali, było niepraktyczne. Największa