Kastler, Alfred (1902/84) był francuski fizyk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1966 roku za odkrycie i rozwój metod optycznych do studiowania Hertza rezonans wewnątrz atomów. Jego odkrycia i nowe metody pomiaru słabe pola magnetyczne, były podstawą do dalszego rozwoju maserami i laserów. Największa
Kastler urodził się w miejscowości Gebweiler, Alzacja, w czasie częścią Niemiec. Po I wojnie światowej (1914-1918), Alzacja powrócił do Francji. Liceum był udział w najbliższej Colmar został przemianowany Liceum Bartholdi; nie Kastler raz pierwszy zainteresował się nauki i matematyki. Po ukończeniu studiów, a nie językiem francuskim, postanowił zostać stolarzem, ale porzucił ten pomysł, kiedy został przyjęty do prestiżowej Ecole Normale Supérieure w Paryżu. Otrzymał tytuł doktora stopnia w dziedzinie fizyki w 1936 roku od tego
Kastler nauczał w różnych uczelni do 1941 roku, kiedy wrócił do Paryża i został dyrektorem Hertza grupy spektroskopii, a także profesor fizyki w École Normale Supérieure. Został profesorem w 1945 roku i pozostał tam aż do roku 1968, po czym przeszedł na emeryturę i został dyrektorem badań w Narodowym Centrum Badań Naukowych. Największa
najwybitniejsze dzieło KASTLER zakładała badania na poziom energii elektronów. W szczególności, opracował dwie techniki ekscytujących atomów, tak by nie emitują energii podczas ruchu w bardzo dokładnych sposobów. Pierwsza metoda, podwójny rezonans, wykorzystuje wiązkę światła i pola o częstotliwości radiowej do badania atomów, jak przejść do wyższego poziomu energetycznego, a następnie z powrotem do stanu o niższej energii. Przy użyciu metody podwójnego rezonansu, Kastler rozwinął swoją drugą metodę, pompowania optycznego przez świeciło światło spolaryzowane na grupy atomów. Odkrycia KASTLER doprowadziły do kilku praktycznych wynalazków, w tym z zegarem atomowym i maserów i laserów, które wykorzystują energię emitowanego przez atomy wzbudzone. Największa
W 1966 roku został pierwszym Kastler obywatel Francji do przyznania Nagrody Nobla w 37 lat.