Gustava Hertza
Hertz, Gustav (1887/75), niemiecki fizyk, i jego partner badania, niemiecki fizyk James Franck, wspólna 1925 Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za swoje badania, które potwierdziły kwantowej teorii struktury atomu. Teoria kwantowa została zaproponowana w 1913 roku przez duńskiego fizyka Nielsa Bohra. Największa
Gustav Ludwig Hertz urodził się 22 lipca 1887 roku w Hamburgu, w Niemczech. Jego wuj był Heinrich Rudolf Hertz, niemiecki fizyk, który odkrył fale elektromagnetyczne pod koniec 1880 roku. Gustav Hertz otrzymał doktorat na Uniwersytecie w Berlinie w 1911 roku
W 1913 roku Hertz rozpoczął pracę jako asystent w Instytucie Fizyki na Uniwersytecie w Berlinie, gdzie spotkał się Franck. Dwaj naukowcy współpracowali w swoich badaniach, i prowadził eksperymenty, które dowiodły, że teoria Bohra atomu była prawidłowa. Największa
W 1919 roku Hertz i Ellen Dihlmann żonaty. Mieli dwóch synów. Ellen Hertz zmarł w 1941 roku Hertz i Charlotte Jollasse poślubił w 1943 roku
Od 1920 do 1925 roku, Hertz pracował w laboratorium badawczym w tych lamp Philips żarowe Robót w Eindhoven, Holandia. Od 1925 roku do 1928 roku pracował jako profesor fizyki i dyrektor Instytutu Fizyki na Uniwersytecie w Halle w Niemczech. Od 1928 do 1934 roku, był profesorem fizyki na Politechnice Charlottenburg w Niemczech, ale został zmuszony do dymisji, po tym jak odmówił podpisania przysięgi lojalności wobec władz hitlerowskich. Wyreżyserował laboratorium badawcze dla firmy Siemens w Berlinie, NRD, od 1934 do 1945 roku
Hertz prowadził badania w Związku Radzieckim od 1945 do 1954 roku, a następnie dyrektorem Instytutu Fizyki na Uniwersytecie Karola Marksa w Lipsku , NRD, aż do przejścia na emeryturę w 1961 roku Hertz zmarł w Berlinie w dniu 30 października 1975. Największa