Tinbergen Stał brytyjski Obywatel w 1955 roku, aw 1966 roku został powołany na faceta z Wolfson College w Oxfordzie i profesor zachowań zwierząt. Kiedy i von Frisch i Lorenz otrzymał Nagrodę Nobla w 1973 roku, było to pierwsze uznanie komitetu Nobla za pracę w socjobiologii i etologii. Tinbergen emeryturę jako emerytowany profesor Oxfordu w 1974 roku Na przestrzeni lat, niektóre z jego badań zachowań zwierząt rozpatrywane sprzecznych odpowiedzi, zoals Ci z agresją i atrakcji. Miał nadzieję, że zastosowanie pracę w etologii w kierunku lepszego zrozumienia zachowań ludzkich, a po przejściu na emeryturę, on i jego żona Studiował autyzm u dzieci. Zaprezentowali oni teorię, że dziecko z autyzmem nie jest w stanie odnosić się i interakcji z ludzi z powodu nadmiaru strachu Resul ting z zachowania rodziców lub jakiegoś wcześniejszego urazu, jak trudnym porodzie. Ta teoria na temat autyzmu wyciągnął ostrą krytykę z psychologów i rodziców dzieci autystycznych. Jego książki to studium Instinct (1951), The Mewa w świecie (1953) oraz dzieci z autyzmem: Nowa Nadzieja dla Cure (1983 cowritten z żoną)
.
[1] [2]
a na dwa lata. Średni-podczas, Lorenz został wcielony do armii niemieckiej, jako lekarza, zdobyty przez Rosjan Recenzje w czasie bitwy z Witebska, a nie do 1947 roku została wydana Po wojnie był Tinbergen. mianowany profesorem biologii eksperymentalnej w Leiden. Ook Wykładał w Stanach Zjednoczonych i Anglii, aw 1949 roku przyjął stanowisko w departamencie zachowania zwierząt na Uniwersytecie w Oxfordzie. Pomógł OOK urzeczywistnienia naukowego Zachowanie czasopism oraz Instytut Serengeti w Tanzanii. Ook kontynuował swoje badania na temat zachowania różnych gatunków mew. Jednym z jego badania wykazały, że głodne pisklęta mewy instynktownie dziobać na jedzenie na przynętę z czerwonym znakiem na jego rachunku, a cechą charakterystyczną frajer, i że pisklęta nie mógł kontrolować tego zachowania. Największa
Page