Ta gra została potwierdzona w 2006 roku, kiedy to naukowcy z Duke University stwierdził, że niewielki odsetek osób z trichotillomanię miały mutacje w genie o nazwie SLITKR1 [źródło:. Uniwersytet Duke'a ]. SLITKR1 jest również związane z zespołem Tourette'a, w których ludzie doświadczają tiki jak oko mruga lub skurcze. Mimo, że mutacje zostały zidentyfikowane tylko w niewielkiej liczbie przypadków w badaniu Duke, sugeruje neurologiczne podstawy dla stanu, który jest często po prostu obwinia się negatywnych uczuć. Największa
Jeśli to jasne, że dana osoba cierpi zarówno z depresją i trichotillomanię, ale lekarze często sugeruje antydepresyjne w ramach przebiegu leczenia. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) nie odnoszą się impulsem do ciągnięcia włosy, ale mogą pomóc zająć się przyczyny. Klomipramina narkotyków, czasem diagnozowane w przypadku OCD, został zahamowany chęć wyrywanie włosów u niektórych pacjentów. W 2009 roku naukowcy odkryli, że N-acetylocysteina, przeciwutleniacz znaleźć w suplementach zdrową żywnością, ograniczana impuls do ciągnięcia własnego włosy znacząco w porównaniu do osób otrzymujących placebo [źródło: University of Minnesota]. (Przed rozpoczęciem nowego leku lub suplementu, pacjenci powinni porozmawiać z lekarzem na temat możliwych interakcji z innymi lekami.) Największa
Oprócz leków, terapii poznawczo zachowania (CBT) jest również zalecane dla osób z trichotillomanię. Celem CBT jest uczyć się, aby zastąpić jeden zachowanie z innym, więc pierwsze pacjenci uczą się być świadomi, kiedy wyciągnąć włosy, czy to w roztargnieniu przed telewizorem lub w czasach ogromnego stresu. Następnie, terapeuci wskazują zachowania, które robią, a nie wyrywanie włosów, gdy pojawią się takie sytuacje, w dążeniu do zmiany nawyku. Niektórzy ludzie mogą dokonać prostych zmian w rękawiczkach, jak przez sen. Największa
Dzięki rosnącej świadomości trichotillomanię, pojawia się coraz większa liczba grup w
